Dagje Wellington

Ik was dus genomineerd voor de Plain English Awards en moest daarom naar Wellington om bij de ceremonie aanwezig te zijn. Van de nood maar even een deugd gemaakt en er samen met Emma en Tobin opuit getrokken in Wellington. Eerst met de Cable Car omhoog tegen Mount Victoria op.

Die cable car is een soort omgekeerde kabelbaan. In plaats van dat de cabine onder de kabel hangt, hangt de kabel nu onder de cabine en rijdt de cabine als een soort treintje over de rails. Er zijn twee cabines die aan dezelfde kabel hangen: een die daalt en een die stijgt, en die passeren elkaar halverwege.

De stops onderweg zijn dus ook precies op eenzelfde afstand, anders zou een van de twee cabines in het niets stoppen. Tobin vond dat passeren natuurlijk erg spannend (Train coming! Train coming!).

 
Boven aangekomen heb je een mooi uitzicht, en, nog belangrijker, een leuke speeltuin!

Toen we terug beneden waren ben ik samen met een Nederlandse vriend die dit weekend toevallig ook in Wellington was nog naar een rondleiding in de parlementsgebouwen geweest. Het gebouw op de foto noemen ze "de bijenkorf" en daar zetelt de premier en zijn belangrijkste medeplichtigen.

De "House of Commons" (Tweede Kamer) is een exacte replica van die in het Engelse parlementsgebouw, tot en met de scepter en boeken aan toe. Alleen de stoelen staan in NZ een stuk comfortabeler opgesteld, want het aantal parlementsleden is aanzienlijk lager. De regering en oppositie zitten aan weerszijden van een grote tafel. Die tafel is breed genoeg dat je de persoon aan de andere kant van de tafel niet met een zwaard kan bereiken. De ontwerper van de House of Commons had destijds zeker nog nooit van werpsterretjes gehoord :-)

Vanavond gaan we naar de Plain English Awards, in diezelfde "bijenkorf"... spannend!