Nachtmerries

Wij hadden last van muizen. Nou heb ik zelf niet zo'n problemen met muizen zo lang ze maar buiten het huis blijven. Dat deden ze dus niet. Ook aan de afspraak dat als we niet aan hun eten zouden komen dat ze dan van ons eten zouden afblijven hielden ze zich niet (ze waren verzot op drop), en het pact om geen enge ziektes te verspreiden werd ook niet in acht genomen. Dus ja, dan moet het maar dood, alhoewel ik dat zeker niet leuk vind om te doen.

Ik wilde geen gif strooien omdat het daarmee wel een week kan duren voor ze dood zijn van uitdroging. Geen leuke dood en dat alleen maar omdat ze dan niet gaan liggen stinken. Dus ik dacht laat ik een muizenval zetten, is het tenminste in een klap gebeurd. Nu is dat meestal zo, maar natuurlijk niet bij mijn muisje. Ik hoorde de muizenval dichtslaan en vervolgens gekrabbel. Bleek het arme lieve kleine schattige bruine muisje halverwege zijn rug op de muizenval gepind te zitten... nog springlevend en bij kennis.

Dat heb ik weer, degene die uitgeputte hommels en bijen op een schoteltje met honing zet, die spinnen en motten voorzichtig vangt en ze naar buiten loodst, en die 10 minuten naar een mierenlijn kan zitten kijken om te zien hoe het krioelt. Beesten doodmaken is dus niet bepaald mijn specialiteit. En hij bleef me ook nog de hele tijd aankijken met zijn vragende oogjes...

Emma vond het zieliger voor mij dan voor de muis. Alhoewel ik me afvraag of de muis dat zelf ook vond…