Lentekriebels

Het mag dan momenteel volgens Nederlandse maatstaven hier pas 29 Februari zijn, het weer doet net alsof het gek is en gaat lekker richting lente. Het was vandaag al een graad of 20 met bijna geen wind en een warm zonnetje. De bomen hebben er ook helemaal zin in, onze pruimenbomen en perzikboom in de tuin staan al mooi in bloei.

Om dus lekker te kunnen genieten van alles wat groeit en bloeit in de vroege lente, zijn we op deze zaterdagmiddag naar het grote centrale park van Christchurch gegaan. Kon Tobin tenminste ook even rondhuppelen op de grote grasvelden, dan slaapt hij weer goed! Hij vond het geweldig.

En wat kwam hij daar zo maar tegen tijdens het huppelen? Een meisje!!! Wauwieeeee heee! Zeg lief meisje, wil jij mijn speciaal voorgekloven stokje misschien hebben?

Onze Tobin is altijd al een charmeur geweest... als hij meegaat met boodschappen doen verschijnt er als we bij de kassajuffrouw aankomen een ondeugende glimlach van oor tot oor op zijn gezicht. Ze vallen allemaal ogenblikkelijk in katzwijm voor hem. Maar ja, kassameisjes zijn wel een beetje oud nog he... Dus nu hij een meisje van zijn eigen leeftijd in het zonnige park tegen het lijf huppelde sloeg de vonk wel even vet over.

Helaas kon het geluk niet eeuwig duren en moesten we op een gegeven moment weer naar huis. Met een wazige blik zat hij in het autostoeltje te dromen over zijn liefje. Totdat we bij de KFC gingen eten en hij een paar kleine stukjes kip-popcorn en wat frietjes kreeg. Toen was de liefde snel over. Want als je moet kiezen tussen liefde en frietjes, tja, dan ligt de keuze natuurlijk voor de hand he...