What a difference a day makes

Het gaat weer eens lekker op zijn Nieuw Zeelands. De ene dag is het 27 graden en prachtig weer, de volgende dag is het 12 graden met een gure wind. Het is herfst en dat zullen we weten ook. Gelukkig hadden ze dit al twee dagen geleden voorspeld, dus hadden we voor vandaag een persoonlijke toeristische attraktie ingepland: een gezellig dagje naar Opa & Oma in Ashburton.

Eeeehh... Ashburton?? Dat ligt toch op 100 km afstand? Hoe zat het ook al weer met dat "carbon footprint"-voornemen? Ja hallo, als ze hier gaan valsspelen met rotweer, dan hoeven wij ons natuurlijk ook niet meer te houden aan onze goede milieu-voornemens. Het waait sowieso wel hard genoeg nu dat de uitlaatgassen gewoon wegwaaien. Is dat probleem ook weer opgelost.

Het was bij O&O weer eens ouderwets gezellig: binnen is het lekker warm, laat het buiten maar rotweer zijn. Maar ja, Tobin zag door het raam die mooie grote tuin met weiland ernaast, en toen hij door het slopen van de spullen binnen heen was, kreeg hij het toch op zijn heupen en wilde naar buiten. En dat was natuurlijk het perfecte klusje voor Opa. Laat Opa maar lekker met zijn kleinzoon in de kou gaan staan te vernikkelen, kunnen ze mooi samen hun onderlinge band verstevigen. Al was het alleen maar omdat ze los van elkaar wegwaaien.

Eenmaal buiten bleek dat de bomenrij om de tuin toch aardig de wind tegenhield, dus het was nog wel te doen. Tobin wilde meteen naar de wei van de buren, want daar stonden een paar koeien. En beesten, dat is het natuurlijk nog steeds helemaal.

Keik!! Koe!!

 Haaaaaiii

Nadat Opa aan Tobin nog uitgebreid alle bomen in hun tuin had laten zien, was het buitenavontuur afgelopen en kwamen ze weer naar binnen in de knusse warmte. Totdat Tobin een kwartiertje later weer voor de deur ging staan... "Kom! Koe! Kom! Koe!".

Veel plezier Opa...