Banenjacht!

Gisteren ben ik bij Designline langsgeweest, een bedrijf in Ashburton dat autobussen maakt. Daar zou ik mijn werktuigbouw-ervaring goed kunnen gebruiken. Ze hebben mijn CV aangenomen en zouden er naar kijken. Emma heeft per mail op een baan bij de belastingdienst gesolliciteerd.

Vandaag zijn we naar Christchurch gegaan. Ik ben bij twee recruiting-agencies langsgeweest, en Emma is zo maar een stel bedrijven binnengelopen met haar CV. Dat kan hier namelijk ook :-)

Als je hier gaat solliciteren en een bedrijf heeft interesse (lees: wil je sollicitatie überhaupt behandelen) dan moet je hier een uitgebreid formulier invullen waar je alles wat op je CV staat nog eens opnieuw met de hand kan invullen. Waarschijnlijk zo dat iemand anders dat dan weer in een computer kan inkloppen... :-) Ook moet je meteen een medische verklaring invullen. Ik vind het wel grappig dat dit hier van tevoren gebeurt, in NL doen ze dat vaak pas als je al concreet zicht op een baan hebt. Maar goed, 's lands wijs, 's lands eer... we zijn niet uit NL vertrokken om alles het zelfde te blijven/willen doen als dat we gewend waren.

Emma heeft drie CV's bij bedrijven achter kunnen laten. Bij mij was de eerste recruiter nogal kritisch, de tweede was een stuk positiever, die had ook meteen al een baan in gedachten. Ik ben benieuwd. Morgen gaan we opnieuw naar Chc, ik ga nog een derde recruiter bezoeken, en daarna gaan we eens rondrijden om te zoeken naar een geschikte wijk en/of huizen om in te gaan wonen.

Aan de ene kant is het natuurlijk niet handig om al een huis te gaan huren voordat we een inkomen hebben. Aan de andere kant is netwerken hier heel belangrijk om aan een baan te komen, en als we op 1,5 uur rijden van Chc blijven zitten dan komt dat netwerk daar er nooit. Een beetje de kip en het ei probleem dus. Maar kijken kan natuurlijk altijd...