Op zoek naar een nieuw huisje

Een kamer is wel lekker goedkoop, maar het delen van het huis met huisgenoten... tja. Op het ene moment kun je de grootste lol met ze beleven, maar er zijn toch ook van die momenten dat je zou willen dat je een huisje voor jezelf had. We zijn dus toch maar door blijven zoeken.

Opnieuw door heel Christchurch heen crossen om allerlei huizen te bekijken waarvan of de opgegeven prijs niet klopte, of de huiskamer naar schimmel stonk (huizen hebben hier erg veel last van vocht), of de slaapkamertjes zo klein waren dat we ons bed er niet eens in elkaar zouden kunnen zetten, of waarvan de huisbaas ons wel zag zitten maar het toch maar gaf aan andere mensen. Een redelijk huurhuis vinden voor een betaalbare prijs (we moeten kunnen rondkomen van Emma’s salaris omdat ik nog geen werk heb) is nog niet zo makkelijk hier.

Op een gegeven moment zag Emma op het web een hartstikke leuk huisje, aan de oever van de rivier de Avon, die door Christchurch heen loopt. Maar eens even wezen kijken aan de buitenkant (een drive-by noemen ze dat hier). 3 Slaapkamers en een leuke tuin en dubbele garage. Hele rustige straat, een veranda die over de rivier uitkijkt... en dat voor 550 Euro per maand, dat is hier erg goedkoop voor 3 slaapkamers. Droom droom droom... Een hele dag geprobeerd de makelaar te bellen om te vragen of het huis nog vrij was. Nou, de makelaars hier zijn niet echt heel goed te bereiken.. ik kon de voicemail onderhand woord voor woord opzeggen. Uiteindelijk maar zelf naar het kantoor gegaan, maar het bleek dat er al 3 andere gegadigden voor het huis waren. Maar... wij konden ook nog onze interesse schriftelijk opgeven en dan zouden we in de poule belanden. Niet dat ik het idee had dat we nog enige kans maakten, maar ja voor zo’n leuk huis wilden we nog wel een gokje wagen dus zo gezegd zo gedaan.

Als je hier je interesse in een huis schriftelijk opgeeft, dan is dat bindend, dus je kunt in de tussentijd niet bieden op een ander huis want als ze dan alle twee ja zeggen zit je aan twee huizen vast. Dat is allemaal leuk en aardig, maar dan moet het toch wel binnen afzienbare tijd duidelijk zijn of je het huis krijgt of niet. Ze konden vooraf geen termijn opgeven, want alle referenties van alle gegadigden moesten nagetrokken worden, en daarna de resultaten naar de huisbaas gestuurd. Die zou dan uiteindelijk beslissen. De huisbaas van dit huis bleek “overseas” en dus onbereikbaar. Hij reageerde niet op emails en voice mails. Intussen zagen we in de krant allemaal andere leuke huisjes voorbij komen dus daar baalden we best wel van.

Na een week was ik het zat en belde ik op of ik mijn bod terug kon trekken. De makelaar vertelde me dat dat in dit geval wel zou kunnen omdat het zo lang duurde, maar dat we op zich veel kans maakten want bij hen stonden we boven aan de lijst. Ze moesten alleen nog bevestiging krijgen van de huisbaas dat dat goed was. Owkeeejjj.... nou dan wachten we nog maar een paar dagen, niet? :-)

Twee dagen later werd ik gebeld... we hadden het huis!!! Yesss!! Huurcontract getekend, en 5 januari verhuizen we er naartoe. hopelijk krijgen we daar een beetje meer een Nieuw Zeeland gevoel, tot nu toe was het bij ons thuis drukker qua verkeer dan in Eindhoven :-) Maar met een veranda die uitkijkt op de rivier zou dat toch moeten kunnen lukken het komend jaar!

Voor de mensen die de lokatie aan de rivier van bovenaf willen zien, is hier de link naar het huisje in Google Earth. Het is het huisje naast (onder) het huis met het rode dak.