De hereniging

Omdat om 9:00 de container al in Ashburton zou aankomen, ben ik maar alvast op donderdagavond naar Ashburton gegaan en heb die nacht “thuis” geslapen, zodat ik de volgende dag aan het verhuizen kon besteden. Nu kwam het wel even goed uit dat ik nog geen werk heb :-).

Om 9:30 kwam de container aan, op een grote vrachtwagen. Met een groot takelmechanisme werd de container vakkundig op de grond gezet. Ik kreeg de taak toebedeeld om tijdens het uitladen de inventarislijst te controleren of alle dozen er waren. Alle attributen die de MAF wilde controleren (ons tuinmeubilair, de kerstspullen ivm. mogelijke aanwezigheid van dennenappels, een bamboe paraplu en de maggiblokjes) werden apart gezet. Eerst op het gras, waarna ze vervolgens werden overgezet op een plastic zeil, zodat ze de omgeving niet zouden besmetten... :-/

Het was al snel duidelijk dat de NZ’se verhuizers niet zo goed waren in opstapelen als de Nederlandse, want zware dingen werden gewoon op breekbare dingen opgestapeld, en al met al zou het waarschijnlijk niet in de garage gaan passen. Mijn vader en Martha hebben zich er toen maar eens even tegenaan bemoeid en na een uur of drie was het karwei geklaard, en alles paste.

Om 11:30 kwam de controleur van de MAF. Alles zag er prima uit, goed schoongemaakt en geen enkel probleem. Hij was erg blij dat we maar één krat met Kerstspullen hadden. Hij moest ook wel eens Amerikaanse emigranten controleren en die hadden vaak zo’n 20 dozen met Kerstspullen :-)

Ik moet zeggen dat ik het een beetje vreemd vond om onze spullen hier terug te zien. We doen het nu al twee maanden zonder en dat ging eigenlijk best aardig. Ook horen deze spullen niet bij mijn idee van NZ, maar bij mijn herinneringen aan NL. In mijn hersenen moest die schakelaar met wat moeite worden omgezet. Desalniettemin ben ik toch erg blij met onze eigen computer, mijn gitaar, de DVD/CD speler en wat extra kleren en boeken, en Emma is erg blij met haar sandalen en haar eigen op maat gemaakte hoofdkussen. De rest blijft voorlopig nog even in de garage staan, want in één kamertje wordt het anders allemaal een beetje krapjes he…