Welkom in de grote stad

Na een week lang spaarzaam op een onbeveiligd netwerk van de buurman te hebben gesurfd, hebben we nu zelf ook breedband internet. Dus nu kunnen we de weblog tenminste weer eens bijwerken :-)

Goed… daar zitten we dan, op onze kamer, in een drukke stad aan een redelijk drukke straat. VROOEEMM…. boem boem boem boem komt er weer een beatbox langsrazen. Waarom waren we ook al weer naar NZ gekomen? Ons huis in Eindhoven was aanzienlijk rustiger dan dat het hier is. Maar goed, dit is ook niet ons eindstation hier… hopelijk :-)

De kamer op zich is best gezellig. Er stond al een bed een bankstelletje, een tafel en een TV. Die stonden volgens Emma natuurlijk niet op de juiste plaats dus we zijn begonnen met alles even te verbouwen. Het resultaat is inderdaad beter dan het was en het ziet er nu best leuk uit. De huisgenoten, een Japanse en een Koreaanse, zijn ook erg aardig en daar beginnen we leuk contact mee te krijgen.

Het enige dat best wel wennen is, is dat we maar één kamer tot onze beschikking hebben. Als je zulke verschillende slaapuren hebt als Emma en ik dan kan dat best onhandig zijn, want de slaper wordt gestoord in zijn slaap, en de wakkere kan niet doen wat hij wil want er slaapt iemand in dezelfde kamer. Dus daar moeten we nog even wat op verzinnen.

Zo’n eerste week is voornamelijk gevuld met het uitvinden waar hier alles zich bevindt, en wanneer het open is. Er is hier namelijk niet zoiets als een winkeltijdenwet, dus winkels kunnen open en dicht zijn wanneer ze dat willen. En dat zijn ze dus ook. De ene winkel sluit al om 16:30, de ander pas om 20:00, en sommigen zijn 24/7 open. Maar we hebben ook al om 17:45 voor een dichte deur gestaan van een MEGA-winkel, waarvan je zou verwachten dat ze tot laat open zouden zijn. Er is dus geen pijl op te trekken hier, maar dat maakt het natuurlijk ook wel weer grappig.

Oh ja, en du muss natuurlijk ook nog sollicitere. Emma heeft al weer twee gesprekken achter de rug (maandag hoort ze meer), ik heb er na een aanvankelijk goede start aanzienlijk meer moeite mee om bedrijven ge-interesseerd te krijgen. Dat kan wel een beetje demotiverend werken, maar aan de andere kant komt het gros van de banen hier niet eens in de krant maar wordt via-via vergeven. Het is dus zaak om een goed netwerk op te bouwen en daarom zitten we nu ook hier.

De afgelopen twee zondagen zijn we naar de Grace Vineyard church geweest. Deze kerk heeft ongeveer 1500 leden, een kei van een muziekband, en is heel erg gefocust op het familie-zijn en als groep goed doen aan andere mensen in de stad, wat ons erg aanspreekt. We werden meteen na de eerste dienst al uitgenodigd om diezelfde dag met een aantal bij iemand thuis te komen lunchen. We hebben intussen dus via de kerk al weer behoorlijk wat mensen ontmoet, waaronder een paar die best wel eens vrienden zouden kunnen worden, en ook een IT-recuiter van een bedrijf. Die vertelde me dat hij nog wel wat IT-vriendjes had die hij eens zou bellen. Dus het netwerk begint al te komen.

Al met al komt er zo van het relaxte NZ leven nog niet zo veel, alhoewel we op de verjaardag van ons nichtje Anne (toevallig ook onze trouwdag) nog wel even lekker gewandeld hebben in een bos buiten Christchurch, en nog wat hebben rondgereden in de omgeving terwijl we een mooi uitzicht hadden op de vers besneeuwde bergen. En dat alles op een paar honderd steenworpen afstand van ons kamertje. Oh ja, en de bieb is hier gratis, wat voor een boekenwurm als Emma natuurlijk helemaal de hemel op aarde is. Voorlopig vermaken we ons dus nog prima!