Heel lekkel allemaal

Dat hebben wij, of eigenlijk ik, weer. Zondagavond. We hadden niet zo heel veel zin om te koken dus we zijn op strooptocht geweest naar een restaurant waar onze honger redelijk gezellig en niet al te duur kon worden gestild. We kwamen uit bij een restaurant genaamd Denny’s. De kaart leek een beetje op die van een wegrestaurant. Ik had eigenlijk niet zo veel zin in friet met karbonade of vergelijkbaar, dus zijn we nog even wezen kijken naar iets anders.

Tegenover Denny’s zat “Restaurant Oriental” waar het erop leek dat ze een lopend buffet hadden. Toen we aan de ober, een chinees, vroegen wat het precies was en hoe duur het was, konden we er geen touw aan vastknopen. Hij sprak echt bijna geen woord Engels. Alleen dat het ongeveer 10 Euro p.p. was konden we nog begrepen krijgen. Het restaurant zag er niet echt gezellig uit, meer een soort ongezellige bedrijfskantine. Maar goed, het rook wel lekker en ik had wel zin in Chinees lopend buffet. Er zaten allemaal Chinezen te eten, dus dit zou toch wel goed moeten zijn. En het leek mij wel interessant, dus we zijn gaan zitten en hebben het buffet besteld.

De ober vroeg aan ons hoe we de “won” wilden hebben. De wat? De… eh… de… de “won”. Oh. We hadden al snel door dat er een soort communicatieprobleem aan het ontstaan was. Gelukkig had de ober dit ook door dus die sleurde een etende Chinees bij een andere tafel vandaan. In redelijk gebrekkig Engels wist die ons te vertellen dat we een pannetje op tafel zouden krijgen om het eten zelf klaar te maken, en dat we de saus moesten kiezen. Chili of gewoon. Hij raadde ons aan om de gewone saus te nemen want de chili zou voor ons wel veel te heet zijn. Ik vroeg me een beetje af waarom het niet mogelijk zou zijn twee flesjes saus op tafel te zetten en vroeg “both?”. Ja, dat kon ook. Mooi.

Nou, daar kwam onze won aan. Het was dus geen wok met sausjes, maar een smerig gasbrandertje met daarop een gesplitst kookpannetje met melkachtig water aan de ene kant en water met rood vet erop aan de andere kant. Owkeeejjj… Toen we wat dichter naar het lopend buffet toe liepen om de rauwe ingrediënten op te halen werden we niet echt veel blijer. Zo ongeveer alles wat je in NL als slachtafval zou betitelen lag hier keurig in bakjes gesorteerd. Wat dacht je van een lekker stukje long? Of rubberen bolletjes met vissmaak? Gelukkig stond er ook nog een bakje met gefrituurde kippenvleugeltjes. Onze avond is dus een soort KFC-avond met Euroshoppercola geworden, zeg maar. Interessant was het dus wel, maar leuk, of lekker, nee niet echt. Tja, daar heb ik Emma dan weer in meegesleept… altijd lachen met die Erwin!

Les: als ergens alleen maar Chinezen zitten te eten, ren dan zo hard mogelijk weg!