Douchen in Dubai

Na 14 uur vliegen kwamen we 's ochtends vroeg aan in Dubai. We hadden speciaal 8 uur ipv. 3 uur overstaptijd geregeld zodat we even lekker konden douchen en uitrusten in de quiet lounge op het vliegveld.

Eerst maar eens op zoek naar een buggy. Emirates (de luchtvaartmaatschappij) had rekken met buggy's op een hoop plaatsen, maar die waren allemaal leeg. Na heen en weer gesjouw tussen verschillende buggy-rekken maar eens iemand van het vliegveld gevraagd. Jaaaaa... een buggy had hij wel ergens gezien, maar waar ook weer. Oh ja, achterin een baggagewagentje. Hij plukte de buggy uit het wagentje, maar de buggy zat opgevouwen. Hoe vouw je zo'n ding nou uit he...

Ik had al verwacht dat in een Arabisch land zoals de emiraten een hoop mannen zich niet zo heel veel bemoeien met de verzorging van kleine kinderen, en de heren lukte het wat dat betreft niet echt dat vooroordeel te ontzenuwen. De beste man slaagde er maar niet in om enige beweging in het mechaniek te krijgen. Een tweede werd erbij gehaald, en een derde. Samen stonden ze druk te delibereren hoe de buggy nou opengevouwen moest worden. Toen kwam er een steward van Emirates langs en die werd gretig in zijn kraag gevat. En ja, die gaf met één soepele beweging uitkomst. Hoe veel Arabieren heb je dus nodig om een buggy open te vouwen? Juist :-)

Met Tobin in de buggy wij op zoek naar de douches. Er waren publieke douches, want dat had Emma al uitgevonden op de web site van Dubai Airport. Alleen.. de douches waren buiten gebruik. Dan maar naar de volgende douches. Ook buiten gebruik. En de volgende? Precies. Er begon een patroon zichtbaar te worden. Dat kan toch niet? Er moeten toch douches open zijn op zo'n groot vliegveld als dit?

En ja hoor, na wat gezoek en gevraag bleek er een soort fitnessclub te zijn waar je voor zo'n 10 Euro p.p. kon douchen. Niet goedkoop, maar je moet toch wat na 17 uur zweten in een stoeltje.

Er was alleen een klein probleempje... er waren damesdouches en herendouches, maar geen gemengde douchehokjes. Normaalgesproken zou dat niet zo'n punt zijn, maar we wilden Tobin ook graag douchen en normaalgesproken houd ik hem vast onder de douche en Emma neemt hem aan om af te drogen en aan te kleden etc. Nu zou het dus mijn taak worden om mezelf en Tobin tegelijk te douchen en af te drogen.

Maar goed, meneer had intussen ook honger gekregen dus Emma zou eerst gaan douchen terwijl ik op de baggage lette en Tobin eten gaf, en daarna zou ik met Tobin in de herendouche gaan.

Na zo'n 10 minuten kwam Emma terug met een rood hoofd. Het bleek dat de douche na een minuut of 2 eerst steenkoud werd, en daarna kokend heet, onafhankelijk van de stand van de kraan. Emma had net haar hoofd in de shampoo gezet en heeft dus onder het kokend hete water het haar uit moeten spoelen. Maar verder douchen ging natuurlijk niet. En dat voor 10 Euro. Als zuinige hollanders wilden we natuurlijk ons geld terug, maar de receptioniste geloofde het verhaal niet echt en deed daarom maar alsof we lucht waren, dan zouden we vanzelf wel weggaan.

Ik wilde nog wel even uitproberen of het in de herendouches beter was, maar dan wel eerst zonder Tobin. Toen ik de doucheruimte binnenkwam stapte net een Britse man uit een van de douches, vuurrood. Die had wel gedouched maar zei dat het inderdaad kokend heet was en dat het levensgevaarlijk was. Ik zei toen dat hij zich maar bij Emma aan moest sluiten en dat deed hij dan ook.

Ik wilde zelf toch nog even proberen om te zien wat nu echt het probleem was. Na 2 minuten de kraan aan op warm met alleen mijn hand eronder gebeurde weer hetzelfde: eerst koud en toen kokend heet. Toen ik terugkwam bij de receptioniste stond er intussen een groepje van 5 mensen die allemaal hun geld terug wilden. Het groepje werd zo groot dat het toch niet meer te negeren was, dus zouden we het geld teruggestort krijgen. Waarschijnlijk was hetzelfde probleem er debet aan dat de andere douches buiten werking waren, maar ja we konden dus op het hele vliegveld niet douchen. Balen!

Nou ja, dan maar op zoek naar de quiet lounges zodat we de resterende tijd nog konden slapen. Toen we bij de lounge aankwamen werd me duidelijk hoe ze het daar stil houden: de lounge was namelijk dicht. Achter glas stonden allemaal mooie lege ligstoelen, maar geen manier om erbij te komen. We zijn nog even naar het luchthavenhotel gegaan om te vragen wat een dagkamer kostte, maar voor 45 Amerikaanse dollars PER UUR slaap ik niet zo lekker. Uiteindelijk zijn we dus maar naar de gate gegaan en hebben daar zo goed en zo kwaad als het ging wat proberen te slapen.

Na een paar uur dommelen vertrok het vliegtuig met een nog steeds slaperige en zweterige ons. We waren nou niet echt heftig onder de indruk van Dubai Airport...