Het regent, het regent... (Dunedin)

Toen ik vanmorgen vroeg uit het raam keek, maakte mijn hart een sprongetje van vreugde! De weersvoorspelling is uitgekomen!! Dat gebeurt hier in NZ namelijk bijna nooit, dus als het dan een keer wel gebeurt is dat erg fijn, toch? ;-)

Larnach Castle
Originally uploaded by KiwiHugger

Gevolg was wel dat het vandaag een beetje behelpen was. We zijn begonnen met een bezoekje te brengen aan Larnach Castle. Dat is een Engels kasteeltje dat ruim een eeuw geleden gebouwd en bewoond is door de burgemeester van Dunedin. Tegenwoordig wordt het bewoond door een Engelse familie die zo'n 40 jaar geleden naar NZ gekomen is. Het kasteeltje was een beetje aan de kleine kant als je Europese kastelen gewend bent, maar dat maakte de charme er niet minder om. Vooral niet omdat er een dak op zat, in de regen toch altijd wel een pluspunt. Helaas hebben we van de mooie tuinen waarvan ze zeggen dat die om het kasteel heen liggen weinig gezien, want het was ook nog behoorlijk mistig. Het was zo triest dat we van de kaartverkoop helemaal een aantekening op ons entreebewijs hebben gekregen dat we nog een keer terug mogen komen om de tuinen te bekijken. Dus misschien ooit nog eens :-)

Na Larnach Castle zijn we doorgereden naar de punt van de peninsula, waar op een heuvel een albatroskolonie zit. Net zoals in Oamaru bij de pinguïns heeft het Department of Conservation een heel centrum opgezet met informatie over de albatros, en vooral veel hekken erachter zodat je niet bij ze kunt komen. Je kunt wel voor een redelijk bedrag met een gids mee de heuvel op naar een observatorium. Maar dat doen ze niet in de maand oktober omdat de albatrossen nu aan het broeden zijn en dat verstoort ze. Dus albatrossen kijken was er helaas niet bij. Heel begrijpelijk allemaal, maar laat dat dan even van tevoren weten, hoef je er niet eerst heen te rijden. In onze 2 reisgidsen stond er in ieder geval niets over.

Dan maar even gekeken naar de plek onderaan de albatrosheuvel waar normaalgesproken altijd wel een paar zeehonden liggen waar je vrij dicht bij kunt komen. Maar ook de zeehonden hadden tabak van het pokkenweer en waren daarom lekker uit het zicht in zee aan het zwemmen. Ik kon ze geen ongelijk geven :-)

Onverrichterzake zijn we dus teruggereden naar Dunedin en hebben we ons gestort op een andere slecht-weer-attractie: het Otago Museum! In dat museum was een mooie vlindertuin en een techniekafdeling met allemaal leuke techniekspelletjes, en daar kon Tobin tenminste eens even lekker zijn gang gaan. Bijvoorbeeld op een piano met een klavier waar je overheen kon lopen, zodat er steeds de toon klonk waar je op stond. Een lol man! Daarna zijn we nog naar de Pacific Islands afdeling gegaan waar we een pop van een soldaat hebben gezien die een soort natuurlijke maliënkolder had. Dat zag er erg indrukwekkend uit... wat een werk om zoiets te maken!

Na het museum zijn we teruggegaan naar de camping en hebben de regenachtige avond besteed met lekker lezen en internetten.