3 jaar in NZ - Erwin

En toen was het zo maar 11 September, de datum waarop we 3 jaar geleden in NZ aankwamen.

Er is in die 3 jaar een hoop gebeurd:

• Verhuisd van Ashburton naar Christchurch, eerst naar een kamer, toen naar een huurhuis waar we 's winters in onze slaapzakken TV moesten kijken omdat het zo koud was in huis, en vervolgens naar een koophuis.
• Ik werk nu al weer bijna 3 jaar als technical writer.
• Emma werkt nu voor haar 2e werkgever, op de administratie.
• Tobin, ons eigen Kiwietje is ruim een jaar geleden geboren.
• En we zijn ook al weer terug in NL geweest voor de Kerstvakantie.

En, er is in die 3 jaar ook een hoop hetzelfde gebleven:

• We gaan alletwee naar ons werk, komen thuis, koken, doen de boodschappen, kijken journaal (Nieuw Zeelands èn Nederlands), houden het huis en de tuin bij, etc.

Er is zelfs zo veel hetzelfde gebleven, dat het stukje dat ik origineel geschreven had bijna een directe kopie was van het stukje van twee jaar geleden, toen we een jaar in NZ zaten.

Maar goed, kunnen we na 3 jaar nou een antwoord geven op de vraag: leven we hier in het paradijs, of niet?

Ja en nee :-)

We wonen nog steeds in ons simpele huis, redelijk in het centrum van de stad. We hebben dus uitzicht, niet op de mooie kalenderplaatjes, maar gewoon op onze buren. Ook de studio die ik in NL op de zolderkamer had is nog steeds niet opgebouwd, en dat mis ik nog steeds behoorlijk. Ik had een voorzichtig beginnetje gemaakt in de achterkamer, maar toen kwam Tobin en tja, mijn pleidooi dat hij in de schuur ook prima kon slapen was aan dovemansoren gericht. Dus nu slaapt Tobin in de achterkamer, en staan er geen microfoons maar hangt er een vliegende Winnie de Pooh aan het plafond. Ook leuk... :-)

De vakantiedagen worden grotendeels opgespaard niet voor vakanties in NZ, maar voor familiebezoek in NL (vooral nu we Tobin hebben). We moeten het voor de mooie uitzichten dus vooral doen met dìe lange weekenden die niet besteed worden aan werk aan het huis of de tuin, en in een lang weekend kom je niet zo ver. Kortom, in 3 jaar wonen in NZ hebben we minder van het natuurschoon in NZ gezien dan in onze 6 weken vakantie hier in 2003.

Aan de andere kant heeft ons huisje een erg leuke tuin met perzikboom in het midden, en dat is voor Tobin natuurlijk geweldig om in te spelen. In het weekend gaan we soms naar het strand of het park zoals je aan de andere stukjes kunt zien. Maar dat kun je in Nederland ook. Hier zit je een uur rijden van de bergen af. In NL zit je een of anderhalf uur rijden van de bossen, de Veluwe, het strand, de Friese meren, etc. Natuurschoon genoeg, als je er maar heen gaat. Als je er in NL niet van geniet omdat je er niet de moeite voor neemt om er naartoe te gaan, dan zit er een goede kans in dat je dat hier ook niet doet.

Met andere woorden: we zijn nog steeds niet echt gelukkiger in NZ dan dat we in NL al waren. Je neemt vooral jezelf mee en je leven is in het nieuwe land eigenlijk verbazingwekkend veel vergelijkbaar met je oude leven in NL.

Wegen de voordelen van leven in NZ dan uiteindelijk op tegen de nadelen?

Ik vind voorlopig nog van wel. In NZ zijn we in een compleet andere cultuur terechtgekomen. Ja, NZ is nog steeds een westerse cultuur, maar veel mensen hebben een heel andere levenshouding. Dat is interessant, een verademing en frustrerend tegelijk. Ook het leven als gast, als migrant, als een er-toch-niet-echt-bijhorend-figuur is erg verhelderend. We hebben daardoor een hoop geleerd over onszelf, over Nederland, over Nieuw Zeeland, en over mensen in het algemeen. Dat is een ervaring die niemand ons meer afneemt. Ook ben ik hier werk gaan doen dat ik in NL nooit zou zijn gaan doen, en dat werk bevalt me uitstekend.

Maar goed, of dat genoeg is om voorgoed hier te blijven, daar ben ik nog niet over uit. Wordt vervolgd... :-)