Mannendag

Vandaag wilden de dames een rustig dagje tutten met Tobin aan zee, dus de heren (ik en m'n schoonvader) zijn er maar alleen op uit getrokken op zoek naar het avontuur. We zijn begonnen met het plaatsje Hokitika te bekijken. Hokitika ligt op zo'n 15 km afstand van Greymouth en is het wereldcentrum van Jade. Voor Nieuw Zeeland dan tenminste :-)

In de bergen van het Zuid Eiland wordt namelijk veel jade gevonden, en dat slijpen de Maori's dan in allerlei mooie vormen. Vroeger maakten ze er niet alleen sierraden van, maar ook wapens zoals een soort afgeplat knuppeltje van jade waarmee je iemand z'n hersens kon inslaan. Als je het mij vraagt zijn er toch wel goedkopere manieren te verzinnen om iemand om zeep te helpen :-) Tegenwoordig gaat het natuurlijk vooral om het grote geld en worden er allerhande attributen van jade aan de toeristen gesleten. Het sieraad op de foto links is een zgn. "twist", die de verbintenis tussen 2 mensen uitbeeldt.

In Hokitika zijn dus allerhande jade-winkeltjes, en wij hebben de jade factory bezocht. Niet alleen voor de mooie uitstalling van alle jade-brouwsels, of om de slijperij waar je van dichtbij kunt zien hoe de jade bewerkt wordt. Dat is allemaal erg interessant hoor, maar de hoofdreden om naar deze winkel te gaan was natuurlijk omdat er een eethuisje bijzat. Wat heb je aan een mooi gezicht als je daarbij niet de inwendige mens een beetje aan kunt dikken.

Zo gezegd zo gedaan, en in het eethuisje heb ik mijn schoonvader getrakteerd op het in NZ meest gegeten junkfood: de hartige "pie". Dit is een rondje van bladerdeeg waar een soortement van ragout in wordt gegoten en dan in de oven gebakken. Afhankelijk van de ragout en hoe lang de pie al op de warmhoudplaat staat voor je 'm koopt, is het resultaat zeer matig tot redelijk aardig, maar meestal toch niet echt om over naar huis te schrijven. En dat is natuurlijk het leukste, je schoonouders kennis laten maken met de rariteiten die hier zo lekker worden gevonden zoals bijvoorbeeld voorgekookte worstjes die smaken als half vloeibare frikandellen, of chips met kipsmaak. En nu dus de pie.

Wij een steak&mushroom pie besteld. Was het toch de lekkerste pie die ik ooit gehad heb! In tegenstelling tot de standaard pie was deze heerlijk sappig, met echte stukken vlees en grote stukken champignon. We hebben heerlijk zitten smikkelen en mijn schoonvader kon helemaal begrijpen dat dit hier heel vaak gegeten werd. "Ja, maar zo lekker smaken ze normaal niet hoor". Hij knikte met een begrijpend maar ongelovig lachje en dat was dan dat. Nou ja, in ieder geval een lekkere hap eraan overgehouden :-)

Nadat de pie op was wilden we ook nog wel even stoer de ruige natuur in - het was tenslotte wel een mannendag - dus zijn we doorgereden naar Lake Kaniere, een mooi meertje waar je ook nog kunt wandelen in het dichte regenwoud.

En ondanks dat het een schitterende dag was kon je in dat woud heel goed het vocht om je heen voelen. Dit is een stuk bos waar de begroeiing zo dicht is dat de zon er bijna niet doorheen komt, en waar het vocht ook nu van de bomen afdrupt. Veel bomen zijn volledig met mos begroeid en ook de paddestoelen welen er tierig.

Maar het is wel lekker fris zo in de schaduw, en zo heel af en toe kunnen we door het dichte gebladerte een glimp van het meer opvangen. Vanaf de berghelling komen kleine stroompjes naar beneden waar we zo af en toe overheen moeten klimmen.

Weer terug bij de auto zijn we nog wezen kijken bij een paradijselijk watervalletje en hebben we in het gezelschap van horden sandflies aan de oever van het meer gestaan. Wij genoten van het meer, zij genoten van ons. Maar het uitzicht was er niet minder mooi om :-)

Toen we weer terug op de camping kwamen hoorden we dat Tobin & Mama & Oma samen naar het vliegveldje van Greymouth waren geweest, waar ze allemaal helikopters hadden zien opstijgen. Dat was natuurlijk errug spannend. En Tobin weet nu wat hij worden wil: piloot!