Terug in Christchurch

Vandaag op goed geluk naar het vliegveld in Wellington gegaan. Het vliegveld van Christchurch is wel al weer geopend maar er vinden nog steeds flinke naschokken plaats die zomaar weer opnieuw roet in het eten kunnen gooien. Gelukkig was alles goed en ging de vlucht gewoon door.

Het is intussen wel aardig gaan stormen dus het was een beetje een "bumpy ride". Tobin vond het best eng en wilde de hele tijd op mijn schoot zitten. Ik ben toen maar grappig mee gaan bewegen en we zeiden steeds "Shaky, shakyyyy!" en dat hielp. Toch waren we blij dat we weer op de grond stonden, Emma had de kotszakken al klaar liggen :-)

De auto stond nog gewoon op zijn plek bij het vliegveld en was voor zover we konden zien geen centimeter verschoven. Dus geen schade gelukkig. Daarna zijn we een beetje door de stad gereden om te zien hoe groot de schade nou werkelijk was. De binnenstad was afgesloten omdat daar de gebouwen niet veilig waren. Maar buiten de binnenstad viel alles heel erg mee, en kon je eigenlijk nauwelijks zien dat er een aardbeving geweest was. Ons oude huisje stond nog gewoon overeind zonder noemenswaardige schade. Ook bij de voormalige buren viel alles erg mee, maar de schrik zat er wel goed in. Onze buurman had al eerder een overstroming en een tornado meegemaakt, en hij zou dat nog liever 10x meemaken dan nog 1x zo'n aardbeving. Dus dat geeft wel aan hoe eng het was, en hoe veel geluk we hadden net op dat moment in Wellington te zijn.

De wijk van het huis-met-veranda aan de rivier waar we eerst gewoond hebben was wel behoorlijk getroffen. Veel scheuren in het wegdek en een grote scheur precies vlak voor ons oude huis langs. En dan te bedenken dat we een paar jaar geleden dit huis heel graag hadden willen kopen, maar dat niet konden omdat de eigenaar het niet kwijt wilde. Sommige mensen hebben nu zo'n scheur dwars door hun huis heen, en die zitten momenteel in de opvang omdat hun huis onbewoonbaar is verklaard. Dus de paar mensen die wel getroffen zijn, zijn er soms ook erg slecht aan toe.

Terug in Ashburton vertelde mijn vader hoe het er tijdens de aardbeving aan toeging. Ashburton ligt 100 km van Christchurch af, dus heeft er aanzienlijk minder last van gehad dan Christchurch zelf. Maar het was toch niet misselijk.

Het waren korte felle stoten van zo'n 3 Hz. Mijn vader zag het plafond en de grond in de gang golven. En het lawaai was nog het ergste. Een soort dondergerommel van een ver weg bliksem maar dan heel kort achter elkaar en HEEL ERG HARD. Er waren wat dingen van de kast gevallen en het huis rammelde behoorlijk, alsof het op instorten stond. Dat was dus erg eng. Maar voor zover ze kunnen bekijken is er geen schade. Het water is even roestbruin geweest maar hier in Ashburton doet alles het intussen weer. Onvoorstelbaar!