Douaneperikelen

Verhuizen van NZ naar NL houdt in ons geval ook in: een container met huisraad verschepen. Als je vanuit het buitenland in NL komt wonen, hoef je over je eigen huisraad geen invoerrechten te betalen, mits er geen dingen tussen zitten die in de laatste 6 maanden zijn gekocht.

Nou is het meeste dat in onze container zit zelfs nog gekocht in NL, dus dat zat wel goed. Alleen nog even vrijstelling van invoerrechten aanvragen en klaar, toch? Je raadt het al: dat was dus niet even :-)

Voor de vergunning was o.a. nodig een bewijs van inschrijving in NL. Probleempje was alleen dat we dat bewijs van inschrijving pas konden overleggen toen we ook daadwerkelijk in NL ingeschreven waren. En dat duurde dus even, omdat Tobin in NZ geboren was.

Ook moest er een bewijs dat we in NZ hadden gewoond worden overlegd, bv. een koopcontract van een huis in NZ. Nu hadden we dat wel, maar dat zat keurig ingepakt in de container. Diezelfde container waar we de vergunning voor nodig hadden. En we konden pas over de inhoud beschikken nadat we de vergunning zouden hebben. Kip-en-ei probleempje dus. Maar volgens de douane-belastingtelefoon was dat absoluut geen probleem, daar zouden ze niet moeilijk over doen.

Dus zo snel we de inschrijvingen binnen hadden, alles op de post gedaan naar de douane. Dat werd ook wel tijd ook want 2 weken later zou de container al aankomen. En elke dag dat de container op de kade moet staan en niet verder kan omdat de vergunning nog niet rond is, kost 45 Euro.

Na een week maar eens gebeld of de hele handel was aangekomen. Dat was inderdaad het geval, maar pas op die bewuste dag. Vanwege de efficiëntie moesten wij de documenten namelijk naar een kantoor in Heerlen (Zuid-Limburg) sturen. Vanuit Heerlen wordt het gebeuren dan vervolgens weer doorgestuurd naar het kantoor dat de documenten werkelijk behandelt, in Duiven (bij Arnhem). Het zal wel gunstig zijn voor de werkverschaffing in Zuid-Limburg zullen we maar denken.

Toen ik de beste man die ons dossier behandelde (in Duiven dus) aan de telefoon had, was het eerste wat hij vroeg waar de bewijzen van ons verblijf in NZ waren. En de douane-belastingtelefoon kan zeggen wat ze wil over niet moeilijk doen, uiteindelijk wordt in Duiven beslist wat er gebeuren moet, en dat was dus: een bewijs van langdurig verblijf in NZ overleggen. Gloeiende gloeiende.

Gelukkig had ik bij mijn werkgever in NZ op de valreep nog een getuigschrift meegekregen waarop stond dat ik er drieëneenhalf jaar gewerkt had. En we hadden bewijs van de transactie van de verkoop van ons huis. Maar dat moest dan wel per post opgestuurd worden. Ik kreeg van hem het adres in Duiven zodat het allemaal wat sneller zou gaan.

2 Dagen later waren deze papieren ook aangekomen, en nog weer eens 2 werkdagen later lag de vergunning bij ons in de bus. Die originele vergunning moest toen naar onze verhuizer, die het dan moest geven aan een ander verhuisbedrijf dat hem controleerde, en dat bedrijf moest het dan vervolgens doorsturen naar de douane in Rotterdam. Uiteindelijk hebben onze papieren hier in NL er dus bijna nog meer kilometers opzitten dan wij van NZ naar NL...

Maar goed, dat mocht de pret niet drukken, alles was goedgekeurd en de container kon door naar de opslag van de verhuizer (we hebben ons nieuwe huisje nog niet). MAAR... de douane in Rotterdam had ons als gelukkigen uitgekozen om een steekproef te houden. Dit hield in dat er iemand van de douane aanwezig moest zijn bij het uitladen van de container.

Om ervoor te zorgen dat deze beste douaneman bij het openen van de container niet in zwijm valt door giftige gassen (waar hout bv. mee behandeld wordt om beestjes dood te maken), is de verhuizer verplicht om voor het openen van de container een gasmeting te laten doen. Kosten: 186 Euro, door ons te voldoen. Kassa!!

Leuk hoor, de DOUANE kiest ons uit voor een steekproef, en WIJ draaien voor de kosten op. als ze nou alle containers een Euro duurder zouden maken, of de verhuizer deze kosten zou verdelen over al zijn klanten, dan betaalde iedereen een beetje. Maar nu betalen alleen wij de volle mep. Rechts inhalen of door rood rijden is goedkoper.

Maar goed, that's life. Volgens de verhuizer was een ander containerschip van dezelfde rederij als waar onze container bij gezeten heeft een paar weken terug (toen onze container dus ook op zee zat) vergaan. Het kan dus altijd erger.

De steekproef-controle ging verder prima, de douanebeambte heeft honderduit met ons staan te kletsen tijdens het uitladen en gedurende een vol uur ongeveer 3 dozen ingezien. En niets onrechtmatigs gevonden. Tja, dat hadden wij hem van tevoren ook wel kunnen vertellen, had weer 186 Euro uitgespaard...

Tobin werd helemaal enthousiast bij het zien van de dozen. Hij herkende het nog en wist wat erin zat! Tja Tobin, nog even wachten tot we in het huis in Borne kunnen. Voorlopig moet je hobbelpaard nog even een maandje in de opslag.