De NZ'se manier van in de wacht zetten

Als je in NL een huis huurt, is dat helemaal kaal. Het eerste dat je dan gaat doen is tapijt leggen, gordijnen ophangen, evt. behangen en de kozijnen verven. Wanneer je in NZ een huis huurt, huur je dat met tapijt, gordijnen en elektrisch fornuis. Je mag er ook vooral niets aan veranderen (niet behangen, niet verven, nog geen spijker in de muur slaan), want dat moet de huurbaas doen. Je moet dus maar hopen dat de gordijnen een beetje naar je smaak zijn, en dat het tapijt niet al te smerig is.

Zo zitten er bij ons scheuren in sommige gordijnen, is de elektrische installatie niet helemaal in orde, is er geen sleutel van de garagedeur, kan een raam niet dicht en staat er nog een vat met vuilnis van de vorige bewoners in de tuin. Dat zou allemaal door de makelaar gefixt worden, werd ons beloofd, maar tot nu toe hebben we nog niets gezien. Dus maar eens even gebeld.

Nu is het bij deze makelaar zo geregeld dat er een receptioniste is en een aantal zgn. beheerders. Dat zijn dus degenen die de huurcontracten e.d. regelen. Als je jezelf wel eens ergert aan het in de wacht staan, dat hoeft bij deze makelaar niet. Als je beheerder in gesprek is (en dat zijn ze dus altijd), word je automatisch doorgeschakeld naar de voicemail. Je kunt dan keurig inspreken, zodat ze je kunnen terugbellen. Ze bellen alleen niet terug.

We hebben nu gedurende een week al zo’n 15x gebeld, ons huisnummer, mobiele nummer en werknummer achtergelaten, maar terugbellen ho maar. De receptioniste meldt ons iedere keer vriendelijk dat onze beheerder in gesprek is, maar dat we best een voicemail achter kunnen laten als we dat willen (daar zijn ze hier trouwens heel goed in: je van het kastje naar de muur sturen op zo’n vriendelijke en behulpzame manier dat het lijkt alsof ze je echt geholpen hebben). Zet me dan maar liever in de wacht...