De blow holes

Na de Arthur's pass zijn we op zaterdagmiddag doorgereden naar de westkust van het zuideiland. Hemelsbreed maar zo'n 110 km van de oostkust vandaan maar het verschil zou niet groter kunnen zijn. Er zit namelijk een bergrug tussen die twee kusten in, en net zoals in NL komt hier de wind meestal uit het westen. Alle regenwolken komen dus tegen de bergen tot stilstand en regenen daar leeg voordat ze bij de oostkust aankomen. Gevolg is dat het aan de westkust erg veel regent (op sommige plaatsen zelfs 7 METER per jaar) en aan de oostkust erg droog is. Daardoor is er aan de westkust ook heel andere begroeiing, het is daar letterlijk een regenwoud.

Aan de westkust ligt ook het dorpje waar we naartoe zijn gereden en hebben geslapen: Punakaiki. Een dorpje van een paar honderd inwoners dat waarschijnlijk niet eens op de kaart voor zou komen ware het niet dat in Punakaiki een van de beroemdste toeristenattracties ligt van het hele zuid-eiland: de pancake rocks met de blow holes (pannenkoekenrotsen met de blaasgaten). De pancake rocks zijn hele grappige gelaagde rotsen. Blow holes zijn onderaardse grotjes die aan de ene kant uitkomen op zee, en aan de andere kant een tunnel omhoog hebben. Telkens als er een golf naar binnen stroomt bouwt zich een druk op en komt het naar boven spuiten.

Alleen, dan moeten er wel golven zijn :-) Toen wij er waren was het dan wel vloed (dan werken ze het beste), maar het was ook het mooiste weer van de wereld en de zee was dus erg kalm. De opbrengst aan blows was dus een beetje magertjes, zie op de foto het resultaat van een half uur wachten... Als je op mijn foto-site kijkt kun je zien waar ze toe in staat zijn als het weer meezit (wat in dit geval betekent: als het rotweer is ;-)

We hebben in Punakaiki geslapen en hebben op zondag nog een grot bezocht en welgeteld één glowworm gezien :-), en daarna zijn we weer teruggereden naar Christchurch via de mooie Lewis-pass. Wij hebben ons dus prima vermaakt deze pasen!