Lorre

Vrijdag nacht hebben we geslapen in de buurt van de Arthur's pass, de hoogste en de mooiste bergpas van NZ, vooral als er sneeuw ligt. Dat lag er alleen bijna niet, want het is hier nu herfst en nog net iets te vroeg voor sneeuw. Het weer was een beetje bewolkt en miezerig, maar het zag er toch wel apart uit met de laaghangende bewolking tegen de bergen aan. Op zaterdagochtend hebben we een wandeling gemaakt naar een waterval, via een trap waar geen einde aan leek te komen, stelletje watjes dat we zijn ;-). Onze fitnessoefening hadden we die ochtend in ieder geval dus wel gehad :-) De waterval zelf was echt mooi, je kon nog net de top zien voordat die in de mist verdween.

De Arthurs' pass is het thuis van een heuse NZ'se papegaaiensoort: de Kea. Kea's zijn super-intelligente vogels (video), erg grappig, maar daardoor ook erg lastig. Ze zijn nl. zo nieuwsgierig, dat ze graag alles uit elkaar halen om te zien hoe het in elkaar zit. Vooral rubber vinden ze erg interessant, en laat dat nou net in overvloed op auto's aanwezig zijn! Het NZ'se staatsbosbeheer waarschuwt helemaal in folders dat je alle rubber van je auto moet afhalen, dat je zelfs het rubber uit je zonnedak moet halen. Ik vond dat wel een beetje overdreven, totdat ik de Kea's in levenden lijve aan het werk zag (gelukkig op een andere auto dan de onze ;-) Ze slopen echt je auto waar je bij staat. Rubber proberen ze van je auto te trekken, als je pech hebt bijten ze zo je ruitenwissers door en steken ze je banden lek. En als je ze zo bezig ziet kun je niet eens kwaad worden, want het zijn best grappige beestjes.

Het was in ieder geval erg leerzaam: wij gaan nooit een overnachting boeken in de Arhur's pass zelf want tegen de vernielzucht van deze vogels is geen auto bestand :-)