De sleutels zijn terecht

Het probleem dat we geen sleutel van de garage hadden is opgelost. Ik kon de verhuurder toch niet bereiken omdat ze weigerden om terug te bellen? Nou, het was intussen een week of 5 later en nog steeds geen sleutel van de garage. Weer maar eens gebeld, maar onze agent was weer in gesprek, ik kon als ik dat wilde wel een voicemail achterlaten. Om weer niet teruggebeld te worden zeker? Laat maar. Ik zat er aan te denken om ze maar eens een gepeperde brief te schrijven, maar dat moet je hier alleen maar doen als laatste redmiddel want i.h.a. is het de relatie goed houden hier nog belangrijker dan in NL. Ik ben dus voor dat ik dat deed er nog maar even heen gegaan.

Ik werd super vriendelijk ontvangen. En? Hoe gaat het? Bevalt het huis een beetje? Leuke plek he, ja inderdaad. Oh ja, je had nog sleutels van de garage nodig he? Ja, die liggen hier al een paar weken. Alsjeblieft. We hebben ook nog wat extra sleutels van de voordeur (tja, die hadden we al bij laten maken). Voicemail? Eeeh... nee, niet dat ik me kan herinneren... ?????!!!!! Goed, laten we er dan maar vanuit gaan dat er iets serieus mis is met hun telefooncentrale :-)

Kiwi’s zijn duidelijk niet van die bellers. Emma merkt het op werk ook, als er een klant belt met een vraag die uitgezocht moet worden en na uitzoeken hebben ze geen antwoord gevonden, dan zegt haar baas doodleuk “die hoef je niet terug te bellen”. Ze vergeten het dus niet eens, ze doen het gewoon bewust. Onder klantvriendelijkheid verstaan ze blijkbaar wat anders. Als je hier iets gedaan wilt krijgen moet je zelf blijven bellen, en als dat niet werkt er desnoods meerdere keren heen gaan. Om een of andere reden doen ze een hoop voor je als je er bent, en anders niet. Maar goed, we hebben onze sleutel nou, en daar ging het allemaal om :-)