De open homes komen onze neus uit

Goed, we hadden dus besloten om een huis te kopen. Alles leuk en aardig, maar als verse emigranten willen we niet meteen een bak van een hypotheek afsluiten. Dus hebben we de lat een beetje laten zakken en zijn op zoek naar een huis met òf 2 slaapkamers en een dubbele garage (waar 2 auto's in kunnen, of, in ons geval, één auto en een hoop zooi), òf 3 slaapkamers en een enkele garage. Dit alles voor liefst niet meer dan $280.000 - 300.000 (€150.000-160.000).
Die prijs is hier, vrekken als we zijn, voor een huis met die specificaties aan de lage kant. Maar ja, de prijzen zijn hier onlangs erg gestegen, en daar proberen we niet aan mee te doen: een huis is nl. waard wat iemand ervoor betalen wil, en als het even kan houden we die prijsopdrijverij nog een beetje tegen.

Hoewel €150.000 voor Nederlandse begrippen misschien een koopje mag lijken, bedenk wel dat de -niet aftrekbare- rente intussen is opgelopen tot 10%, en dat je aanzienlijk minder huis hebt voor je geld hier. Houten frame met aan de buitenkant een enkelsteens muurtje of houten planken, en aan de binnenkant een gipswandje. Golfplaten dak, geen centrale verwarming, enkel glas, en vaak nog niet eens geïsoleerd. In ons huidige huurhuis ondervinden we aan den lijve wat dat betekent, want het is in de winter gewoon barstenskoud en vochtig binnen. Het is gewoon NIET warm te krijgen. We zitten regelmatig in onze slaapzakken TV te kijken!! Mooi uitzicht op de rivier hoor... bibberdebibberdebibber. :-)

Aan de andere kant zijn de tuinen hier wel 3x tot 5x zo groot als in NL. Maar zulke vlijtige tuiniers zijn wij nou weer niet bepaald. Wij zijn meer van het natuurtuin type, en in NZ houden ze juist heel erg van mooi strak bijgehouden tuinen. Dus hoe kleiner hoe beter wat dat aangaat.

Maar goed, wij gaan dus voor een goede prijs/kwaliteitverhouding. Dan is het wel zoeken, want je moet natuurlijk geluk hebben als je een goede deal wilt tegenkomen. Met een 3-slaapkamerhuis voor €150.000 is namelijk altijd wel wàt aan de hand, anders was het niet zo goedkoop. Òf het huis ligt in een verschrikkelijke buurt, òf het is in een verschrikkelijke staat (bij eentje waarschuwde de makelaar om niet op een bepaalde plek te gaan staan omdat we anders door de vloer zouden zakken), òf het huis is ontzettend onhandig ingedeeld, of er staat een grote dubbele garage midden in je achtertuin waardoor je bijna helemaal geen achtertuin of uitzicht meer hebt.

De foto's van de web site of het krantje van de makelaar zeggen nagenoeg niets, want de slechte buurt of de rottende douche worden zorgvuldig weggelaten. Je staat er soms echt versteld van hoe ze een wrak als een paleis kunnen fotograferen. :-) Het werkelijk bezoeken van de open homes is dus de enige oplossing. We hebben intussen al zo'n 2 maanden elk weekend aan de open homes opgeofferd (die zijn nl. bijna altijd op zaterdagmiddag en zondagmiddag) en hebben er nu al zo'n 40 open homes opzitten.

Aan de ene kant is het wel leuk, want je leert zo de omgeving hier toch wel aardig kennen, en je leert ook behoorlijk goed wat de mensen hier zoal met hun huis uitspoken, tot donkerpaarse muren met schilderijen van tovenaars aan de muur aan toe (succes met verkopen... denk je dan op zo'n moment). Aan de andere kant begint het ons nu toch wel een beetje onze neus uit te komen.

De makelaars die je vriendelijk gedag zeggen bij binnenkomst proberen meestal even een praatje met je te maken om zo achter zo veel mogelijk informatie van je te komen (die ze dan later weer tegen je kunnen gebruiken). Ze proberen je ook van alles op de mouw te spelden, vooral hoe geweldig het huis is en hoe laag de prijs voor dit alles wel niet is. Wanneer ze belangstellend informeren hoe veel open homes we onlangs bezocht hebben, en we zeggen dan "40" wordt het plotseling behoorlijk stil en laten ze ons de boel maar gewoon zelf inspecteren zonder verkooppraatjes :-)

Vooralsnog dus geen succes maar we blijven stug volhouden... de aanhouder wint.