De laatste dagen in Ashburton

En toen begon de klok echt af te tikken. Morgen zitten we alweer in het vliegtuig. De laatste dagen in NZ zitten erop.

Tobin heeft deze dagen goed besteed door lekker met Opa & Oma te spelen, thuis en in de speeltuin. Hij heeft een zoekspel bedacht, waarbij hij iets verstopt en dan samen met O&O expres op allerlei plaatsen gaat zoeken ("zoeken, zoeken, zoeken") behalve de goeie. Uiteindelijk vinden ze het en dan volgt het enthousiast "Aaaah DAAR is het!". Waarna het hele gebeuren weer van voren af aan begint. Tja, het houdt ze van de straat he.

Ook tijdens het eten werd Opa ingeschakeld om bij elk hapje voor vliegtuig te spelen. En alle koeien en schapen in de wei van de buren zijn uitgebreid meerdere malen bezocht. Ja, die Tobin weet al goed hoe hij Opa achter zijn karretje moet spannen.

We zullen ze erg missen.

Vandaag zijn we naar Christchurch vertrokken en slapen vannacht op een camping vlakbij het vliegveld. En morgen om 11:00 is het gedaan.

Toch wel een vreemd gevoel, verdrietig om thuis weg te gaan (en de mensen die daarbij horen) en uitkijken naar thuis aan te komen (en de mensen die dààrbij horen) tegelijk. Het is een kleine wereld, maar soms zou ik willen dat hij toch minder groot was.