Halverwege

Zo, we zijn nu in Singapore na 10 uur vliegen. Emma en Tobin liggen nog te slapen in het transit hotel, maar ik was al wakker en ben dus maar even op zoek gegaan naar een internet-terminal, die hier gratis te gebruiken zijn. Uiteraard moet de weblog even bijgewerkt worden voordat ik hier in den vreemde ontwenningsverschijnselen ga vertonen. :-)

In Christchurch werden we keurig op tijd om een uur of 6 gewekt door een kleine naschok van de grote aardbeving van vorige week (dat voelde een beetje wiebelig alsof je in een trein zit die van baan wisselt). Om 8 uur werden we door vrienden opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Het weer was heel aardig. Op de foto kun je rechts ons vliegtuig zien staan.

Na het inchecken hebben we met elkaar koffie gedronken en Tobin heeft nog lekker in de speeltuin op het vliegveld gespeeld om even zijn energie kwijt te raken voor de lange vlucht die voor ons lag. Om een uur of 10 gingen we uiteindelijk door de douane.

Om 10 voor 11 vertrok het vliegtuig. We hadden Tobin van tevoren voorbereid door te zeggen dat het vliegtuig eerst heel hard zou gaan rijden, en dan "hoepla, de lucht in" zou gaan. We hebben dit geoefend met vliegtuigen die we zagen opstijgen, maar toch vond Tobin het best eng toen we er eenmaal in zaten, vooral omdat de motoren zo'n hard lawaai maken. Gelukkig mocht hij tijdens het opstijgen op mijn schoot zitten, dat hielp een hoop.

Van de Alpen hebben we helaas weinig kunnen zien want tegen de tijd dat we vertrokken was het grotendeels bewolkt. Dus het laatste afscheid van NZ was een beetje een non-event. Boven Australië hebben we nog wel wat woestijn kunnen zien en boven Indonesië kwamen we een paar mooie onweerswolken tegen. De foto is genomen op 12 km hoogte en de wolk keken we nog tegenop dus die was wel zo'n 14 km hoog denk ik.

De vlucht zelf ging heel aardig. Tobin heeft zich voorbeeldig gedragen. Goed, hij heeft wel de nodige huilbuien e.d. gehad als hij zijn zin niet kreeg maar eigenlijk niet meer dan thuis. Het was niet EEN groot drama zoals ik eigenlijk wel een beetje verwacht had. Hij heeft de gangen van het vliegtuig zo'n 100x op en neer gelopen, alle stewardessen uitgebreid geknuffeld en kon het met iedereen goed vinden, behalve de mensen die achter ons zaten. Die keken hem vanaf het begin meteen heel chagrijnig aan als hij even zijn hoofd boven de stoel uitstak.


Ach ja, als er mensen met een kind bij je in de buurt zitten kun je je daar de hele tijd aan ergeren of proberen er het beste van te maken. Het maakt Tobin niets uit, die blijft toch wel lief naar je lachen ;-)

Toen we aankwamen zijn we eerst op aandringen van Tobin 10x de roltrap op en neer gegaan. Daarna zijn we naar het transit hotel gelopen om te slapen. Over een paar uurtjes gaan we eruit en hebben dan nog een hele dag in Singapore voordat we weer verder moeten. Wordt vervolgd...