Eindelijk thuis

Afgelopen nacht in het ziekenhuis is weer net zo'n drama geweest als de vorige nacht. En iedere keer komen er de vroedvrouwen die dan dienst hebben omheen te staan en allemaal houden ze er een andere mening op na wat nou het beste is. Dus wat Emma de vorige dag heeft aangeleerd wordt doodleuk weer overboord gegooid door de nieuwe. En intussen zitten ze maar met zijn allen Tobin aan de borst te duwen waardoor het arme ventje steeds meer overstuur raakt.

Toen ze hem 's nachts ook nog eens veel te veel nep-melk hadden gegeven en onze eigen vroedvrouw daar 's ochtends terecht erg kwaad over was, was de maat vol. Emma heeft besloten ze allemaal in hun sop gaar te laten koken en lekker naar huis te gaan, een dag eerder dan gepland.

De enige reden om nog langer in het ziekenhuis te blijven zou ook alleen zijn om er zeker van te zijn dat de borstvoeding goed op gang kwam, maar de onrustige omgeving van het ziekenhuis was nou waarschijnlijk ook juist wat dat nog in de weg stond. Dus heeft ze samen met onze eigen vroedvrouw besloten lekker naar huis te gaan.

Ik werd op pad gestuurd om nog wat medicatie en een borstpomp te halen, en Emma maakte alles klaar om te vertrekken.

Aangezien het hier nu bijna winter is moest Tobin lekker warm ingepakt worden in het autostoeltje, alleen zijn mutsje is nog een beetje aan de grote kant :-)

Toen we thuiskwamen heeft Emma Tobin meteen weer gevoed en het blijft een beetje aanmodderen, maar het is nou in ieder geval lekker rustig aanmodderen. Intussen komt onze eigen vroedvrouw voorlopig dagelijks langs om een oogje in het zeil te houden. En Tobin slaapt vanaf nu lekker in zijn eigen wiegje.