Naar het hertenkamp

Vandaag me weer eens met een typisch kneuterige Nederlandse zondagmiddagbezigheid beziggehouden: met Tobin en een zak met oud brood het hertenkamp bezocht om de hertjes te voeren. We gingen tegen het eind van de middag en blijkbaar waren we niet de enigen die de hertjesvandaag hadden gevoerd: ze taalden er niet naar! Maar Tobin vond dat helemaal niet erg: hij liet het zichzelf goed smaken!

En wat is er na zo'n enerverende bezigheid nou leuker dan samen met Mama nog even een boekje te lezen? :-)

Een goed excuus om te shoppen

Op 3 januari was het zover! Tobin voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Huilend en al natuurlijk want ons Tobinnetje houdt niet van veranderingen maar dat even terzijde.

Tobin op de peuterspeelzaal betekende voor mij: tijd om te solliciteren. Niet dat er veel te solliciteren viel want er waren geen geschikte banen dus na 1,5 week dacht ik. Ok, dit gaat wel een tijdje duren.

Op dinsdag 11 januari stond er plots een geschikte vacature maar toen werden Tobin en ik ziek. Op vrijdag kwam ik weer een beetje boven water en ik dacht kom laat ik nog eens bellen over die vacature. Ging via Randstad. Oeps, ze hadden de vacature alweer van het internet gehaald omdat ze zoveel reacties hadden...

Oh, je spreekt vloeiend Engels, nou stuur je CV dan toch maar. Maandag 24 januari eerste gesprek, 26 januari tweede gesprek, 27 januari einde van de dag: Werk! Ik word nu adminstratief commercieel medewerkster bij een heel klein bedrijfje in Delden. 16 februari begin ik voor 12 uur en vanaf 7 maart 20 uur per week.

Zo, ook weer geregeld. Nu ga ik winkelen want ik moet natuurlijk wel nieuwe kleren voor een nieuwe baan ;-)

Big Brother

Kijk ik vandaag even op de statistieken van de weblog, en wie staat daar tussen? Het ministerie van justitie! Ja ja, je moet toch een beetje uitkijken wat je schrijft op zo'n weblog want voor je het weet komen ze je halen!