De Summit Road

Herken je dit? De vakantie en de dagjes weg zijn nooit naast de deur, ze zijn altijd verder weg want dicht bij huis kun je altijd nog wel naartoe. Ik heb 5 jaar in Beverwijk gewoond (zo’n 20 minuten rijden van zee), en ben in die 5 jaar misschien 5x naar het strand geweest. Toen ik in Eindhoven woonde ging ik vaker naar zee :-)

Ook in de vakanties gingen we nooit naar het Brabantse bos, nee we gingen naar Zeeland, Portugal, Londen, tot aan Nieuw Zeeland aan toe.

De geschiedenis herhaalt zich … we wonen nu al een jaar in Christchurch maar afgezien van het grote park hebben we de typisch toeristische dingen grotendeels nog niet gedaan. Maar daar gaat nu verandering in komen! We hebben nu met de zomervakantie toch gedwongen vrij dus we gaan gewoon wat dagjes weg.

Op 10 minuten rijden van ons huis begint de zgn. ‘Summit Road’, een weg naar de top van een van de heuvels rond Christchurch. Schitterende zee-gezichten, en je kan vanaf de top de waterweg zien die naar de haven van Christchurch gaat. Daar is ook het containerschip met onze huisraad doorgevaren.

Aangezien Emma in “haar toestand” al een beetje uit balans begint te raken hebben we daarboven op de kleine weggetjes langs de afgrond wel wat rondgelopen, maar niet al te veel. Maar het genieten was er niet minder om. En hier wonen we gewoon 10 minuten van af! Wauw…

Veine Kerstdaagun!

Dag liefu ooms en tantes allemaal,

Heel fijne Kerstdagen en een gelukkug niewjaar aan u!

Hoe is het met u?

Met Papa en Mama gaat het goet, ze zijn hard bezig in hun huisje om nog wat dingen klaar te maken voordat ik er ben. Ze zijn nameluk bang dat ze daarna nergens anders meer tijd voor hebben dan voor mij. Niet dat ik dat errug vint hoor :-)

Papa vint het nog steeds errug leuk op zijn werk en Mama is net van baan verandert, ze begint maandag. Dus dat is best spannent, hoor ik weer allemaal andere stemmen door de buik heen.

Afgeloopen dondurdag sat er iemand steeds hart op Mama's buik te duwen en toen begon ik maar eens lekker te bewegen. Ik hoorde toen dat Mama zei dat ze zo geen goed beelt op de sken konden kreigen of zoiets en dat ik stil moest liggen. Maar daar trok ik me lekker niets van aan, want dat doet papa ook nooit. Maar ik swaaide wel efun naar Papa en Mama. Dat vonden ze wel leuk geloof ik.

Nou ga ik maar weer slapen want zo veel valt er nou nog niet te beleven hier, behalve luisteren naar al het geborrul in Mama's buik.

Dag Liefe Ooms en Tantus!

Huppim Timmerman
(Huppim is zijn/haar voorlopige werknaam)