Midwinter Christmas

Een van de dingen die echt niet leuk is aan het emigreren naar NZ is dat er in de winter niets is om naar uit te kijken. Kerst valt hier in de zomer, en de Kerstvakantie en de zomervakantie vallen dus samen. De feestdagen houden na Pasen ook een keer op (pinksteren en hemelvaart kennen ze hier niet), en dus moeten wij in NZ, terwijl jullie in NL aan het strand liggen, een hele lange winter doorwerken zonder feestdagen, of, feestverlichting. Iedereen die ons benijdt omdat we in NZ wonen, doe dat dus maar niet want we zijn juist te betreuren tijdens deze lange donkere koude en ongezellige winter in onze huizen zonder centrale verwarming. Vinden jullie ons al zielig? ;-)

Ik had al tegen Emma gezegd dat ze hier Kerst maar gewoon 6 maanden moesten verschuiven. En wat denk je? Ze hebben het nog gedaan ook!! De commercie heeft het natuurlijk ook ontdekt die lange donkere winter en daarom hebben ze nu maar “Midwinter Christmas” uitgevonden op 25 Juni. Of eigenlijk is er niet echt een vaste datum, heel juni en juli kun je af en toe lichtjes ergens zien. Want… het is nog niet zo heel erg aangeslagen. De Kiwis zijn niet anders gewend dan Kerst in de zomer dus die zien het nut er niet zo van in. Alleen sommige immigranten doen er aan mee en een paar winkels.

Maar dat maakt ons niet uit! Dit jaar laten we nog even de boel de boel, maar volgend jaar… Midwinter Christmas here we come! Is het toch nog vaker Kerst dan maar één keer per jaar ;-)

STRESS!!!

Nou, we dachten dus dat we een huis gekocht hadden maar dat was toch nog niet helemaal het geval. Omdat ons huis 90 jaar oud is, was de hypotheek afhankelijk van een zgn. “satisfactory building inspection”, wat wil zeggen dat de bank de bouw-inspectie uit het vorige stukje eerst wilde zien en goedkeuren. Nu hadden we die inspectie dus al laten doen en er stond in dat dit huis best in goede staat was vergeleken met andere huizen van dezelfde leeftijd, dus dat zat wel goed zei de hypotheekadviseur.

Mooi niet dus. De bank zei dat we nog wel eens een probleem zouden kunnen hebben met het krijgen van een opstalverzekering voor een huis van die leeftijd. Ze wilden daarom alleen maar de hypotheek goedkeuren als we een bewijs konden overleggen dat een verzekeringsmaatschappij ons huis ook echt wilde verzekeren. En ze waren zo leuk om dit nog even 2 dagen voor de vervaldatum van ons koopcontract mee te delen (op dag 9, van 10). Dus we hadden nu nog 2 dagen om ons toekomstige huis te verzekeren.

Maar goed, even een verzekeringsmaatschappij bellen, polis aanvragen, betalen en klaar is Kees, toch? Eh… nee. Het bleek dat de bank gelijk had. Om dit huis te kunnen verzekeren wilden alle maatschappijen de we gebeld hebben een bewijs dat de elektrische bedrading, de waterleiding, het dak èn de betonnen steunpalen van het huis onlangs allemaal vervangen waren. Dat bewijs hadden we natuurlijk niet. Dan maar de maatschappij gebeld waar de huidige huiseigenaren hun verzekering hadden lopen, om te kijken of we die verzekering dan niet konden overnemen. Die verzekeringsmaatschappij had de klantenservice uitbesteed aan een groot callcentrum in India, dat me keurig vertelde dat ik pas een verzekering kon afsluiten als ik ook daadwerkelijk een huis gekocht had. Mijn mededeling dat ik het huis niet kon kopen tenzij ik het kon verzekeren was aan dovemansoren gericht :-/ AAAARGH!!!

Toen was het avond geweest en het was morgen geweest… de tiende dag… De laatste dag… zou het gaan lukken? Of wel? Of niet? Willen we dit huis eigenlijk nog wel? Ja eigenlijk wel. Of toch niet? Zucht… Maar goed. De verzekeringsmaatschappij van de huidige bewoners had ook een kantoor in Christchurch, dus om het callcentrum te ontlopen hebben we daar maar eens naartoe gebeld. En wis en waarachtig… het kon!! In de verzekering van de huidige bewoners stond dat van het huis de bedrading, de waterleiding en de steunpalen vervangen waren, en het dak gedeeltelijk vervangen was. Dat was voor hen genoeg. Ook het feit dat we het huis nog niet gekocht hadden was nu plotseling geen probleem. Met een bliksembezoek aan het kantoor van onze advocaat, de verzekeringsmaatschappij, weer onze advocaat en vervolgens de makelaar, was het pleit beslecht: om 10 voor 5 stonden alle handtekeningen op papier en was het huis nu echt van ons! Pfoeh…

Kunnen we ons op ons werk tenminste weer gaan bezighouden met waarvoor we betaald worden: werken! :-)