Een jaar in NZ

Vandaag is het een jaar geleden dat we in NZ aankwamen. Tijd om een stil te staan bij of het nou een goede beslissing was om hierheen te komen. NZ is namelijk veel meer dan een aaneenrijging van ansichtkaarten. Het is ook een land waar je gewoon leeft en werkt, en onderdeel bent van de lokale cultuur, die op sommige punten hetzelfde is, maar op andere punten heel anders, en dat is niet altijd even makkelijk om aan te wennen.

Aangezien we in NL in een huurhuis woonden, hadden we niet een grote smak geld aan overwaarde op ons huis. Het was dus spaargeld dat we mee konden nemen en dat was het. Als gevolg hebben we nu wel een koophuis kunnen kopen, maar wel een oud huis met 3 slaapkamers. In ons redelijk moderne NL huurhuis hadden we 5 slaapkamers… Emma’s studeerkamer en de de studio hebben er dus aan moeten geloven. Voorlopig geen kans meer om liedjes op te nemen, en dat vind ik persoonlijk ERG jammer. We wonen ook niet in een rustiek buitenverblijf maar midden in de stad in een zijstraat van een drukke doorgangsweg, op een niet al te groot stuk land voor NZ’se begrippen.

Om eerlijk te zijn lag het huis dat we in NL hadden in een rustiger buurt (we hebben nu wel een vrijstaand huisje ipv een rijtjeshuis). Maar goed, het is een begin. Als we een stuk van de hypotheek hebben afbetaald over een paar jaar dan kunnen we misschien weer wat op de ladder klimmen.

We hebben dus geen huis in de mooie heuvels van Christchurch, geen uitzicht op zee, ook geen uitzicht op de rivier meer helaas :-). We hebben geen boot, alleen maar één oude auto en dat kan gelukkig omdat we alletwee vlak bij elkaar werk hebben. Ook de rit naar werk is binnen de stad zonder prachtige uitzichten. Is het hier nou zo anders dan in NL voor ons dan? Niet echt. Nog niet. Maar... het is maar wat je er zelf van maakt.

We wonen nl. wel maar 10 minuten rijden van een erg mooi strand, en als je de moeite neemt om de stad uit te rijden dan zit je ook meteen in een mooi landschap. Maar dat moet je dan wel doen, en niet alleen maar verzanden in werken, boodschappen doen, koken, schoonmaken, TV kijken en het huis opknappen. En daar hebben wij nog wel een beetje een handje van.

Dus… ik weet niet zo of we hier momenteel gelukkiger zijn dan in NL. We hebben het prima naar onze zin hier, maar dat hadden we in NL ook al. Achteraf gezien hadden we ons misschien de moeite kunnen besparen … een hoop gedoe om net zo gelukkig te zijn als dat we al waren :-)

Hebben we dan spijt dat we naar NZ verhuisd zijn? Nee absoluut niet. Als je niet gaat blijf je je altijd afvragen hoe het zou zijn geweest. Je leert er erg veel van (ook over jezelf) en als het niet lukt ach ja dan ben je een hoop geld armer maar een ervaring rijker. En we staan natuurlijk nog maar aan het begin van ons avontuur, dus wie weet wat voor leuks en spannends er nog komt. :-)

Vooralsnog blijft het onbeslist. We zijn hier gerust nog wel even, maar voor altijd? De tijd zal het leren…

Lente in het park

Eén van de dingen die we de afgelopen maanden veel te weinig gedaan hebben, is naar het prachtig mooie Hagley Park in het centrum van de stad gaan. Toen we nog op Gloucester Street woonden, midden in de stad, deden we dat best vaak. Maar Avonside Drive lag in een buitenwijk van Christchurch, en dat merk je toch wel, dan ga je niet meer zo maar even de stad in. En waarom zou je naar het park gaan als je vanaf de veranda toch al de mooiste uitzichten hebt? Precies.

Ons nieuwe stulpje ligt echter weer een stuk dichter bij het centrum. Echt mooie uitzichten vanuit huis hebben we nu ook niet meer, dus kwam het park weer in beeld. Het begint nu ook lente te worden, al met al een mooie aanleiding om weer eens een wandelingetje in het park te maken. We zijn dus lekker op een zondagmiddag met onze gesmeerde bammetjes het park ingegaan en hebben op een bankje geluncht.

Dag huisje aan de rivier...

Nou, het schilderen is gelukt. Na drie lagen dekte het, dus dat is mooi. Toen hebben we alles stukje bij beetje verhuisd want ons nieuwe huis is maar op 10 minuten rijden van ons oude huis af.

Op 25 augustus zijn de grote dingen overgegaan, en daarna zijn we nog bezig geweest in de tuin van het oude huis. Wij zijn nl. niet van die tuiniers en de tuin begon toch de trekken van een natuurtuin te vertonen. Dat terwijl hij afgezien van het vat vuilnis er toch best strak bijlag toen we in het huis kwamen, dus dat moest wel weer even in de oude staat hersteld.

Nadat de laatste losse dingetjes uit het huis waren meegenomen en de kamers schoongemaakt (maar de vloerbedekking dus niet professioneel gereinigd zoals ze hadden gewild) heb ik nog even een laatst rondje door het huis gemaakt om te kijken of we echt alles hadden meegenomen en om nog even na te mijmeren voordat ik de deur voorgoed achter me dicht trok.

Dag huisch, dag lieve oude woningh, aan den rivier… Het waren toch wel een leuke negen maanden waarin er verschillende evenementen bij ons door de straat kwamen, en we elke zaterdag wakker werden met roeiers die op de rivier aan het trainen waren. En waar we zittend op de veranda schitterende zonsopgangen en -ondergangen hebben gezien.


Ik denk dat we dat toch wel erg gaan missen in ons nieuwe huisje midden in de stad vlakbij een drukke straat. Maar hopelijk is het nieuwe huis niet zo koud als dit huis, want we hebben in de winter in slaapzakken op de bank TV zitten kijken. En dan was het nog niet eens een strenge winter. Wat we ook niet gaan missen is een douche met een prietstraaltje die er 4 HELE MINUTEN over deed om warm te worden, en breedbandinternet dat langzamer was dan de telefoonlijn (echt!) Maar al met al was het toch een leuk avontuur in dit huisje.

Toen ik de sleutel ging inleveren vroegen ze bij het verhuurbedrijf of ik het borgformulier al getekend had. Het is hier nl. zo dat de borg niet door de verhuurder wordt vastgehouden, maar die wordt in een of ander regeringsfonds gestort. Na de verhuurperiode vul je samen met de verhuurder een formulier in waarop staat hoe de borg verdeeld moet worden (de laatste week huur kan bijvoorbeeld nog naar de verhuurder moeten e.d.). Dan onderteken je samen en stuur je het op en komt alles verder in kannen en kruiken.

Alleen, het verhuurbedrijf wilde graag dat we het formulier leeg zouden inleveren met onze handtekening er alvast op. Bij die handtekening stond gedrukt dat je het volledig eens was met alles wat erboven stond. Maar daar stond nog niets. Ze wilden dus eigenlijk dat we ze een blanco cheque zouden geven want alles wat ze erboven zouden invullen zouden we het dus automatisch mee eens zijn. Jaaa… wij zijn dus niet goed maar wel gek. Eh… wel gek maar niet… ach laat ook maar :-)

Ik heb dus op het formulier ingevuld dat we de hele borg terug zouden krijgen, getekend en toen ingeleverd. En dat werkte goed want we hebben zonder mopperen de hele borg teruggekregen.