Toen we het huis kochten stond het al in het bouwrapport: één kozijn had een rotte plek erin. Het raam zat alleen in een ruimte die we niet zo vaak gebruiken, een zgn. "sun room" dat ze bij de voordeur hebben gebouwd. Een beetje vreemd, want het is nu gewoon een groot halletje, en door de bomen bij de buren komt er maar erg weinig zon in de kamer, ook al ligt hij op het noorden. Het had wat ons betreft dus nog geen haast. We hebben het daarom nog anderhalf jaar aangezien maar het moest nou toch echt gaan gebeuren: het kozijn moest vervangen worden, en dus ook het raam.
Om de lokale economie te stimuleren hebben we het door een bouwbedrijf laten doen. Toen ze de houten muurplanken (weatherboard) van het huis af haalden bleek dat er nog wel meer rot was, een aantal steunpalen (studs) was ook vermolmd. Ze hebben daarom maar het hele zooitje vervangen.
Na 2 dagen werken met 2 man was het gepiept: het nieuwe raam zat erin. Het timmerwerk was echt keurig uitgevoerd, maar degene bij wie ze het raam besteld hebben (de zgn "joiner") is weer eens op zijn Kiwi's te werk gegaan.
We hadden al speciaal gezegd dat we het kozijn zelf wel zouden schilderen, want ze hebben hier nog nooit van afplaktape gehoord. Een hoop ramen hebben gewoon een extra geschilderd kozijn, of tranen met verf eroverheen lopen. Dus dat zouden we zelf liever opknappen.
Nou, ik weet niet hoe de joiner het voor elkaar heeft gekregen maar er zitten een hoop opgedroogde verfspatten op het raam. Ook heeft degene die de raampjes in de stopverf heeft geduwd dat niet met schone handen gedaan... alle 8 de raampjes zitten smerige half opgedroogde stopverf-vingers op. Terwijl het zo weinig moeite is om dat even met een doekje of handschoenen te doen. Nu is het eraf halen veel vervelender. Daarom doen de kiwi's dat zelf dus ook nooit en is het hier doodnormaal... ramen met tranen en stopverf erop. Welcome to New Zealand.
Labels: Typisch NZ
