vrijdag, augustus 17, 2007

De sleutel!

Na 3 maanden wachten is het dan eindelijk gebeurd: de smak geld is overgemaakt aan de vorige eigenaren en we hebben de sleutel van ons nieuwe huisje! Ons eerste echte eigen koophuis. Van de gebouw-inspectie weten we dat er nog wel een hoop aan moet gebeuren, maar dat gaat allemaal wel lukken hopelijk.

Het eerste waar we in deze 3 weken overlap (waarin we nog 2 huizen hebben) aan kunnen gaan werken is één van de 3 slaapkamers, waar we waarschijnlijk de huiskamer van gaan maken. De vorige bewoners vonden het namelijk een geweldig idee om alle muren van die slaapkamer donkerbruin te schilderen (en dan bedoel ik echt DONKERbruin). Hoe verzinnen ze het. En hoe krijgen wij het weer dekkend…

Naast het schilderen moeten we natuurlijk ook nog onze spullen uit het oude huis inpakken, voor de verhuizing. Ik denk dat wij ons de komende 3 weken niet gaan vervelen.

vrijdag, augustus 10, 2007

Hypotheekperikelen

En toen kregen we een mail van onze advocaat. De rente van de centrale bank was sinds het tekenen van de hypotheekpapieren al 4x een kwart procent omhoog gegaan en onze hypotheekverstrekker vond het nu wel welletjes. Het percentage dat ze ons origineel hadden aangeboden en waarvoor we hadden getekend moest omhoog. OK, om ons tegemoet te komen zouden ze het maar een half procent ipv. een heel procent omhoog gooien, en hoefden we ook niet de wijzigingskosten te betalen (wat je normaalgesproken zou moeten betalen als je je hypotheek wilt wijzigen, bv. meer of minder per maand betalen of extra aflossen). Dat was toch best wel een goeie deal vonden ze zelf.

Eh… sorry, maar zij willen het veranderen en dan schelden ze ons uit coulance de wijzigingskosten kwijt? En de rente waarvan de hypotheekadviseur meerdere malen had gezegd dat die na het tekenen zo vast stond als een huis moest veranderd worden? Jaaaa… wij zijn wel gek maar niet goed. Eh... niet goed maar wel gek. Eh… we waren het er niet mee eens.

Dat is trouwens wel opvallend hier. Klantenservice is hier òf stukken beter dan in NL, òf stukken slechter. Een middenweg is er niet. Sommige bedrijven proberen je een oor aan te naaien waar je gewoon versteld van staat, en vaak nog intrapt ook omdat je gewoon te verbluft bent om er ad rem op te reageren. Nieuw Zeelanders zijn i.h.a. te laid-back om er stennis over te maken dus die laten het vaak gewoon over hun kant gaan. En daar maken veel bedrijven dus heftig gebruik van.

Maar goed, verbluffend als dit was, dit wilden we toch niet zo maar op ons laten zitten. Ons bent Nederlanders en ons bent zûnig. We waren in eerste instantie eigenlijk behoorlijk kwaad, en onze neiging was om maar gewoon een andere hypotheekverstrekker te nemen. Maar ja, de rente bij de anderen was ook een procent omhoog dus daar zouden we niet zo veel mee opschieten. In de tegenaanval dan maar. Aan de advocaat haarfijn uitgelegd hoe de wok in de steel zat. Hij heeft toen een briefje met anderhalf A4 aan tekst aan ze teruggestuurd met de redenen waarom hun eis niet houdbaar was.

Wij maakten ons al klaar om naar de NZ’se versie van Kassa! te schrijven maar na een paar weken wachten kwam het verlossende woord… alles werd teruggedraaid en bleef bij het oude! Daar waren we wel blij mee want dat scheelt toch zo’n 800 Euro aan rente over de twee jaar dat de hypotheek is vastgezet. Maar ze zijn nog niet van ons af want we gaan ook nog proberen om onze advocaatkosten van ze terug te krijgen. Dit grapje heeft ons namelijk ongeveer 300 Euro gekost, om iets te krijgen waar we toch al recht op hadden.

Ik denk dat ze bij onze hypotheekverstrekker de naam Timmerman nog lang zullen onthouden :-)

donderdag, augustus 02, 2007

Vroeg uit de veren

Onlangs waren we weer een weekend in Ashburton bij mijn vader zodat we even konden uitrusten van alle koophuis- en huurhuis- perikelen. Op zondagochtend zou het mooi weer worden, dus stelde ik voor om er maar eens vroeg uit te gaan om de zonsopgang op de bergen te fotograferen. Ashburton ligt ongeveer een uur rijden van de voet van de bergen af, en na een half uur rijden heb je al een erg mooi uitzicht op die bergen.

Emma vond dat een geweldig idee, alleen niet voor haar... stel je voor, zo vroeg je bed uitkomen en staan te klappertanden (het is nu midden in de winter) voor een paar rotfoto's... ja amehoela. Als ik zo nodig de dauwtrapper wil uithangen dan mag ik dat solo doen.


Gelukkig is mijn vader altijd wel te porren voor een rondje dauwtrappen èn een rondje foto's maken, dus samen togen we op weg om een uur of half 7 (want in de winter komt de zon laat op dus zó vroeg hoef je nou ook weer niet je bed uit Emma). Na een half uur rijden zijn we aan de kant van de weg gaan staan, hebben de statieven neergezet en knippen maar. Na een half uur had ik zowat geen gevoel meer in m'n handen over, maar dat gaf niet... ik had een half uur lang genoten van de kleuren en het foto-resultaat mocht er zijn.


Toen we terugkwamen stond het ontbijt al voor ons klaar... wat wil je nog meer!

Labels: