Zoemmm

Hier in NZ hebben ze hommels, net als in NL. Maar hier zijn het niet zo maar hommels, ze zijn ongeveer dubbel zo dik als die in NL. Wat een joekels zeg. Maar goed, dat is niet erg, want hommels zijn leuk. Ze steken vrijwel nooit en ze hebben zo'n lekkere bas-zoem. En dan hebben ze ook nog zo'n lief aaibaar vachtje. Nee, ik mag ze wel, die hommels.

En ze mogen mij ook. Want zo af en toe komt er een hommel die der dagen zat en het leven moe is bij mij uithuilen. Als hommelpsycholoog heb ik al lang ontdekt dat zo'n hommeldepressie vaak gewoon te wijten is aan suikertekort. Na de nodige peptalk zet ik daarom vervolgens de hommel op een schoteltje met honing en hop... daar gaat de stofzuigerslang naar beneden en zuigen maar. Na een paar minuten is hij (of zij) weer helemaal bijgekomen en vliegt weer de wijde wereld in.

Zooooo..... ook weer opgelost.

Zomaar een zonsondergang...

...bij ons achter het huis

Oh nee, een bed!

Een van Tobin's favoriete bezigheden is lezen, en als hij even wat rust nodig heeft zetten we hem in de box met een stapel boekjes, en vervolgens hoor je hem een half uur lang niet. Heerlijk.

We hebben al behoorlijk wat boekjes overgestuurd gekregen uit Nederland, en ook Opa en Oma Nieuw Zeeland hebben altijd wel iets bij zich als ze Tobin komen bezoeken. Boekjes genoeg om uit te kiezen dus.

Eén van de boekjes die we bij hem in de box gelegd hadden ging over het naar bed gaan. Pyjama aan, tandjes poetsen, boekje lezen, bedlichtje aan, boekje lezen, verhaaltje vertellen, kusje, en dan... naar bed.

Ja maar... dat was de bedoeling niet!!! Bij het zien van het plaatje van het bed, begon Tobin plotseling hard te huilen. Het was nog midden op de dag, hij wilde helemaal niet naar bed!!

Toch wel knap hoor, dat hij nu al helemaal uit zichzelf die associatie maakt.

Tobin heeft Stephen King dus helemaal niet nodig om te griezelen, een kinderboekje met een bed is genoeg :-) Volgende keer dan maar weer Sneeuwwitje en de heks, is stukken minder eng....