Christmas in the park

Terwijl heel NL nog volop bezig is met Sinterklaas, is in NZ de voorbereiding voor Kerst al in volle gang. Een mooie smaakmaker daarvoor is het jaarlijks terugkerende Christmas in the park, dat dit jaar al op 25 november plaatsvond. CITP is een gratis evenement in het grote Hagley park van Christchurch. Op een groot veld staat een podium waar tussen 19:45 en 22:15 allemaal NZ’se artiesten en komieken optreden, met als klap op de vuurpijl een bezoek van Santa Claus himself en aan het eind ook nog een fantastisch vuurwerk.

Vanaf een uur of 3 ’s middags zitten er al mensen met opklapstoeltjes lekker op het veld te picknicken en te wachten. Tegen zessen begint het al aardig vol te raken. Het evenement is behoorlijk populair bij jong èn oud, hele families met vaders, moeders, oma’s, opa’s en kleinkinderen zitten gezellig bij elkaar. De organisatie verwachtte dit jaar 120.000 mensen. Emma en ik zijn het laatste half uurtje even wezen kijken en of het er zo veel waren weet ik niet, het was in ieder geval behoorlijk druk maar ook beregezellig en het vuurwerk was gewoon fantastisch, vergelijkbaar met een vuurwerk dat ik een keer als afsluiting van Sail Amsterdam heb gezien. Volgend jaar gaan we de hele avond, als we dan tenminste nog in de buurt van Christchurch zitten :-)

Verkiezingen

Jaja, dank zij breedbandinternet is de wereld echt een dorp geworden. We kunnen hier via de de web site van het NOS journaal gewoon de Nederlandse journaals volgen en de verkiezingsdebatten bekijken. We hebben zelfs meegedaan aan de verkiezingen via internet. Ik vind het wel een beetje apart dat je eerst moet emigreren om van het internetkiezen gebruik te mogen maken, maar het is in ieder geval wel handig!

We moesten eerst een aanvraag (met gekopieerde paspoorten en visa) naar de ambassade sturen. Toen kregen we een mail dat onze stemcodes per post vanuit Den Haag opgestuurd zouden worden. Toen kregen we een mail dat als we ze nog niet ontvangen hadden, we dat voor 14 november moesten laten weten. Op 14 november nog niets, dus maar een vervangende stemcode aangevraagd. Die zouden ze mailen. Op 18 november kwamen alsnog de papieren stemcodes aan, maar die waren nu niet meer geldig omdat we nieuwe codes hadden aangevraagd. Zucht… Gelukkig kwamen de verlossende codes met de mail op 20 november aan. Het stemmen zelf kostte uiteindelijk maar een minuut of twee :-)

Ik moet zeggen dat ik na de uitslag gezien te hebben jullie daar erg veel succes wens… het kan nog wel eens even gaan duren die coalitiebesprekingen ;-) De NL politiek wordt in ieder geval wel interessant de komende jaren.

ONZE ijsbergen!!!

Ik weet niet of jullie het al gehoord hebben maar er drijven momenteel voor het eerst sinds 75 jaar ijsbergen voor de NZ’se zuidkust. Die zijn vanaf de zuidpool via Australië naar NZ gedreven. Je kunt ze in zuid-NZ vanaf de kust met een verrekijker zien. Er is daar al al een hele toeristen-industrie opgestart die voor 250 Euro de toeristen naar de ijsbergen vliegt en even rond laat kijken. Allemaal erg leuk natuurlijk. Maar daar is Australië het niet helemaal mee eens.

NZ en Australië hebben een beetje dezelfde rivaliteit als NL en België, of NL en Duitsland, en ze zitten elkaar dus regelmatig op ludieke wijze te zieken. De ijsbergen zijn hierop geen uitzondering. Ze zijn namelijk eerst langs Australië gedreven, en dus zijn het Australische ijsbergen!!! :-) Er zijn zelfs Australiërs naar de ijsbergen gevlogen om er de Australische vlag op te planten. Rare jongens, die Australiërs...

De hereniging

Omdat om 9:00 de container al in Ashburton zou aankomen, ben ik maar alvast op donderdagavond naar Ashburton gegaan en heb die nacht “thuis” geslapen, zodat ik de volgende dag aan het verhuizen kon besteden. Nu kwam het wel even goed uit dat ik nog geen werk heb :-).

Om 9:30 kwam de container aan, op een grote vrachtwagen. Met een groot takelmechanisme werd de container vakkundig op de grond gezet. Ik kreeg de taak toebedeeld om tijdens het uitladen de inventarislijst te controleren of alle dozen er waren. Alle attributen die de MAF wilde controleren (ons tuinmeubilair, de kerstspullen ivm. mogelijke aanwezigheid van dennenappels, een bamboe paraplu en de maggiblokjes) werden apart gezet. Eerst op het gras, waarna ze vervolgens werden overgezet op een plastic zeil, zodat ze de omgeving niet zouden besmetten... :-/

Het was al snel duidelijk dat de NZ’se verhuizers niet zo goed waren in opstapelen als de Nederlandse, want zware dingen werden gewoon op breekbare dingen opgestapeld, en al met al zou het waarschijnlijk niet in de garage gaan passen. Mijn vader en Martha hebben zich er toen maar eens even tegenaan bemoeid en na een uur of drie was het karwei geklaard, en alles paste.

Om 11:30 kwam de controleur van de MAF. Alles zag er prima uit, goed schoongemaakt en geen enkel probleem. Hij was erg blij dat we maar één krat met Kerstspullen hadden. Hij moest ook wel eens Amerikaanse emigranten controleren en die hadden vaak zo’n 20 dozen met Kerstspullen :-)

Ik moet zeggen dat ik het een beetje vreemd vond om onze spullen hier terug te zien. We doen het nu al twee maanden zonder en dat ging eigenlijk best aardig. Ook horen deze spullen niet bij mijn idee van NZ, maar bij mijn herinneringen aan NL. In mijn hersenen moest die schakelaar met wat moeite worden omgezet. Desalniettemin ben ik toch erg blij met onze eigen computer, mijn gitaar, de DVD/CD speler en wat extra kleren en boeken, en Emma is erg blij met haar sandalen en haar eigen op maat gemaakte hoofdkussen. De rest blijft voorlopig nog even in de garage staan, want in één kamertje wordt het anders allemaal een beetje krapjes he…

Afspraak is afspraak...not

De afstand van de haven van Christchurch tot het verhuisbedrijf in Christchurch is blijkbaar erg lang, want het heeft toch nog twee volle weken geduurd voordat onze spulletjes daar zijn aangekomen en ze ze in Ashburton konden afleveren, maar vrijdag 10 november was het dan eindelijk zo ver.

Het verhuisbedrijf zou om 9:30 de container in Christchurch overladen in een vrachtwagen. Daar zou de MAF ook de controle uitvoeren, waarna ze om ongeveer 11:00 zouden afreizen naar Ashburton waar ze dan om ongeveer 12:15 zouden aankomen. Ik had gevraagd of ik bij het overladen en de MAF controle aanwezig mocht zijn, en dat was geen probleem, ik kon dan na het overladen gewoon achter ze aanrijden naar Ashburton. Mooi.

Donderdagmiddag nog maar even gebeld of alles oké was, en dat was maar goed ook! Ze hadden namelijk besloten om de container de volgende dag niet over te laden in een vrachtwagen, maar om hem meteen naar Ashburton te brengen. Ze zouden dan om 9:00 in Ashburton aankomen en daar zou de MAF dan ook de controle uitvoeren. Oh ja, dat hadden ze mij ook moeten vertellen maar dat waren ze even vergeten. Owkeeejjj… als ik niet had gebeld had ik dus om 9:30 bij het bedrijf in Christchurch gestaan, terwijl de container al lang op anderhalf uur afstand in Ashburton was aangekomen. Lekker handig dus…

Dat is trouwens wel iets waar Nederlanders hier heel erg aan moeten wennen: afspraak is in NZ vaak geen afspraak. Zo komt het bijvoorbeeld geregeld voor dat je een halve dag vrij neemt omdat iemand langskomt (de loodgieter of de koeriersdienst of zoiets), maar die heeft de afspraak verzet zonder dat even te laten weten zodat je voor niets thuis zit en opnieuw een halve dag vrij kan nemen voor de volgende afspraak. Maar goed, daar leren we ook wel weer mee leven :-)