De Hypotheek

Tja en nu moeten we op zoek naar een hypotheek. Dat is best wel even slikken want de rente is hier momenteel bijna 10%, en niet aftrekbaar. Ook gaat het op het moment goed met de economie en dan gaat de rente hier omhoog om de inflatie te drukken. Dus er staat ons nog het nodige te wachten ben ik bang.

Keuze aan hypotheken is er net zoals in NL natuurlijk genoeg, maar één variant had ik in NL nog niet gezien: een hypotheek als doorlopend krediet. Je veegt daarbij de hele handel (betaalrekening, spaarrekening, hypotheek) op één hoop, en hebt dan in feite een betaalrekening die een paar ton in het rood staat. Je laat je salaris dan storten op die rekening, zodat je geen rente betaalt over wat er net is binnengekomen, totdat je het er weer stukje bij beetje afhaalt met het betalen van de boodschappen etc.

Dat systeem beviel ons wel, want je gebruikt al het geld dat je hebt om maar zo weinig mogelijk rente te hoeven betalen.

Dus daar zijn we uiteindelijk voor gegaan. De hypotheek kunnen we nu ook afvinken. Het kadaster waren we ook al geweest dus de koop is gesloten ruim voor de 10 dagen om zijn! Jawel!

Gebouw-inspectie

Als je hier een huis wil kopen en daarop een bod wilt doen moet je aan de geldigheid van dat bod altijd een paar voorwaarden stellen, als je wilt voorkomen dat je later in de problemen komt. De meest gebruikelijke voorwaarden zijn hier:

• een kadaster check of de afmeting van het land klopt en of er vergunningen zijn verleend voor alle gebouwen die erop staan,
• het kunnen verkrijgen van een passende hypotheek, en
• een bouwopzichter het gebouw laten inspecteren op gebreken.

In het bod op het huis laat je een clausule opnemen waarin deze voorwaarden worden gesteld. Je hebt dan 10 dagen om de voorwaarden geregeld te krijgen en het bod te bevestigen. Gedurende die 10 dagen mag de verkoper geen bod van iemand anders accepteren. Als je het bod niet bevestigt voor de vervaldatum, is het bod in principe ongeldig en kan de verkoper ervoor kiezen om met iemand anders in zee te gaan.

Aangezien dit huis bijna 100 jaar oud is en je je dus kan afvragen in welke staat het nou werkelijk verkeert (het zag er wel goed onderhouden uit, maar wat zit er achter de verf?), hebben we besloten om alle drie de voorwaarden (dus ook de gebouw-inspectie) in het bod op te laten nemen.

Zo’n gebouw-inspectie kost ruim 200 Euro, maar vergeleken met de prijs van het huis is dat vrijwel niets en het kan voorkomen dat je een miskoop doet. Bovendien, als je ziet wat je ervoor terugkrijgt: de beste man is rond het huis, op het huis, in de vliering en onder het huis geweest. Vervolgens kregen we een 40-pagina tellend rapport met foto’s en een uitgebreide beschrijving van de staat van het huis.

Zoals verwacht was er het een en ander mis, maar niets dat zo ernstig was dat we het niet meer zagen zitten. Dus de gebouw-inspectie kunnen we afvinken :-)

Een huis voor je verjaardag?

Met al de bezoeken aan open homes was ik aan het grappen dat ik Emma maar voor haar verjaardag (17 mei) een huis moest geven, waren we van het gedoe af. Wat wil nu het geval: een collegaatje van Emma had op een van de makelaar websites een leuk huis gezien. Daar zijn we op dinsdag 15 mei even langsgereden. Het zag er wel leuk uit, dus maar even met de makelaar een afspraak gemaakt om binnen te mogen kijken op woensdagavond 16 mei. Kwam de hele makelaar niet opdagen. Maar de bewoners waren wel gewoon thuis en die hebben ons toen maar zelf binnen laten kijken.

We vonden het eigenlijk meteen al leuk, vooral een mooie keuken met GASstel (bijna alle kookplaten zijn hier elektrisch… wat een ellende), leuke tuin en ook een redelijk sfeervol ingericht huis. Wel al bijna 100 jaar oud (dat is hier ongeveer net zo bijzonder als in NL een huis uit 1800), maar daardoor ook met veel meer sfeer dan zo’n nieuw modern en praktisch huis. Dus nog maar een afspraak gemaakt om de volgende dag het huis bij daglicht te kunnen zien van binnen.

Dus op, jawel, 17 mei bezoeken we het huis voor de tweede keer en besluiten dat we hier maar eens een bod op zullen gaan doen. Het zou toch wel een mop zijn als dit het wordt…

Oh ja enne… nog gefeliciteerd he :-)

Huis(baas)inspectie

En toen kregen we een brief in de bus dat onze huisbaas even het huis wilde controleren. Als je in NL een huis huurt, dan mag je daar zo ongeveer mee doen wat je wilt, als je het maar weer achterlaat zoals dat je het gevonden hebt. Zo niet in NZ.

In NZ hebben de huurders vrijwel geen rechten, en de huisbaas heeft het voor het zeggen. Gevolg is dus dat vrijwel elk huurhuis een “studentenhuis”-huisjes-melker als huurbaas heeft die absoluut niets aan het huis doet zo lang als jij er in zit, maar wel wil komen kijken of jij je wel netjes gedraagt en aan het huurcontract houdt.

Zo staat er in veel huurcontracten dat je geen huisdieren mag hebben, dat je niet mag roken en dat je geen mensen te logeren mag hebben langer dan een week of 2. Als je je wilt inschrijven voor een huis moet je namelijk opgeven hoeveel mensen in het huis gaan wonen, of je rookt en of je huisdieren hebt of niet. Als je een van die laatste twee hokjes aankruist is er een grote kans dat je het huis niet krijgt, dus dat laat je wel uit je hoofd :-)

Als je dan eenmaal in het huis zit, heeft de huisbaas het recht om eenmaal per maand het huis te bezoeken voor controle. De meesten doen dat gelukkig niet zo vaak, maar een keer in de paar maanden is heel gebruikelijk. Ze moeten zo’n bezoek wel 48 uur van tevoren aankondigen. Onze huisbaas was netjes en heeft het zo’n 2 weken van tevoren per brief aangekondigd.

Zoals we wel verwacht hadden – het huis was nu al 5x zo schoon als dat we het aantroffen – was er weinig aan te merken. Alleen de tuin was niet mooi genoeg bijgehouden. Inderdaad, die tuin waar nog steeds een groot smerig vat met afval in staat wat ze zouden opruimen. Dus daar kan ik momenteel nog niet zo mee zitten. Maar het geeft wel weer aan waarom we maar weer hard verder moeten gaan met het bekijken van open homes: hier in NZ is een eigen huis bijna noodzakelijk, als je een beetje lekker rustig en op jezelf wilt wonen. Plekje aan de rivier of niet :-)

Laagvliegers

Eén van de dingen waar ik me in NL vaak behoorlijk aan stoorde was het rijgedrag van sommige mede-weggebruikers. Natuurlijk niet dat van mezelf, ik reed te allen tijde voorbeeldig.. vraag maar aan Emma... of eh... nee doe toch maar niet ;-)

Vooral het mensen er niet tussenlaten en gaten dichtrijden vond ik erg aso... wat maakt het nou uit als je één auto verder naar achteren in de rij zit. Je moest onderhand 3 stoplichten van tevoren voorsorteren anders kwam je er niet meer tussen.

Maar... nu wonen we in NZ met zijn ruimte en maar 4 miljoen inwoners dus hier gaat dat natuurlijk allemaal anders! Nou eh... nee. In ieder geval niet in Christchurch. Wat verkeer betreft is het hier echt nog een beetje een bananenrepubliek. :-)

Je moet hier net zoals in NL je rijbewijs halen door een praktijktest en een theorietest af te leggen. Verschil met NL is alleen dat je je daar gewoon zelf voor mag inschrijven als je denkt dat je het goed genoeg kunt. Lessen van een rijshool zijn hier vrij ongebruikelijk, want je mag ook les krijgen van een familielid. Zo krijgt iedereen les op zijn eigen manier en worden de familie-rijgewoonten van generatie op generatie overgedragen.

Gevolg is bijvoorbeeld dat sommige mensen niet een stukje de kruising op rijden als het stoplicht om af te slaan op groen staat maar er ook nog rechtdoorgaand verkeer is. Ze blijven dus gewoon voor het groene stoplicht staan. Wanneer het stoplicht dan weer op rood springt is er geen enkele auto doorgereden... zucht :-) Ook is het een sport om wanneer je af moet slaan al 100 meter voor het voorsorteervak af te gaan remmen zodat je de rest van het verkeer ophoudt. En afstand houden is iets dat is de Kiwi al helemaal vreemd... een héle meter met 60 km/h is toch meer dan zat :-) Ze rijden hier dus geen gaten dicht, er zíjn gewoon geen gaten.

Ook de boy-racers zie je in het verkeer vaak rijstrook-hoppend voorbijflitsen. De watte? De kinderen met sportwagens. Omdat NZ veel landelijke gebieden heeft en veel jongeren uit de bush afhankelijk zijn van auto's om o.a. naar school te kunnen, mag je hier al vanaf 15 jaar je rijbewijs halen. Veel kinderen van 15 krijgen na het halen van hun rijbewijs van hun trotse ouders een sportwagen (!?). Er is hier daardoor een hele cultuur ontstaan van jongens die hun auto's flink opvoeren en daarna gaan racen met elkaar. "Boy racers" noemen ze die, en ze hebben de politie er flink onder want die durft vaak niet eens meer in te grijpen.

Dus ja, zo heel veel rustiger is het verkeer hier in Christchurch niet. Maar... ècht vaststaan doet het hier bijna nooit, en àls het eens vaststaat dan kun je een paar straten omrijden en kun je er alsnog langs. Dat was in Eindhoven wel anders... als ik daar een andere route koos kon ik in de volgende rij aansluiten :-)