Moettie wakte

Bij ons op het bungalowpark staan 3 grote vuilnisvaten waar iedereen geacht wordt zijn vuilniszakken in te deponeren. Eén keer in de week komt dan een vrachtwagen die ze leegt, wat Tobin natuurlijk machtig interessant vindt.

Maar een hele week wachten, dat is toch wel erg lang hoor. Tja, het is niet anders, want "de vrachtwagen moet wachten totdat de grote vuilnisbak helemaal vol is" heb ik hem uitgelegd. Elke dag moet ik daarom wel een paar keer per dag met hem naar de vuilnisvaten om te kijken hoe vol ze nu alweer zijn. Tobin wil dan een paar keer in elk vuilnisvat kijken en vertelt me geduldig dat "moettie ete wakte tot de vrachtwagen helemaal vol is". Precies, jij hebt het begrepen Tobin ;-)

Maar vandaag was het dan zover. Het dakraam van ons huisje kijkt precies uit over de vuilnisvaten en elke week sta ik dus met Tobin uit het raam te kijken naar hoe de grote zakken uit de grote gaten gehesen worden, en geleegd worden in de vrachtwagen. Erg indrukwekkend allemaal voor het kleine mannetje. En nu moettie weer ete een weekje wakte...

De sleutel!

We hebben ons huis in Borne vanaf 1 november gehuurd, maar omdat het een nieuwbouwhuis is woont er nu nog niemand. We mochten dus vanaf vandaag al de sleutel ophalen om wat klusjes te kunnen doen. Dat was toch wel erg leuk. Samen met Emma's moeder die natuurlijk ook supernieuwsgierig was betraden we voor het eerst het huis waar we hopenlijk nog vele jaren zullen verblijven.

De keuken moet nog geplaatst worden, dus het is nog niet echt bewoonbaar. Maar dingen als lampen ophangen, de kamer opmeten voor de vloerbedekking e.d. kan al wel gebeuren.

Omdat het een nieuwbouwhuis is, moeten we ALLES zelf regelen zoals vloerbedekking en gordijnen. Niets kunnen we overnemen van de vorige bewoners, want die zijn er niet. Zelfs de tuin is een kale akker met onkruid, zonder schutting of heg of hekje. Tobin ziet het helemaal zitten, één grote tuin voor het hele huizenblok waar hij lekker in rond kan rennen. Dus een hek rond onze tuin wordt waarschijnlijk wel een van de prioriteiten :-)

Op 11 november komen onze spullen die nog in de opslag staan, en op 15 november gaan we er wonen.

Ouwehands dierenpark speeltuin

Over een paar dagen is mijn lamballenbestaan zonder baan ten einde, dus heb ik vandaag nog maar even van de mogelijkheid gebruik gemaakt om met Tobin naar Ouwehands Dierenpark te gaan. Hij is continu met beestjes bezig, dus een tripje naar de dierentuin zou hij wel leuk vinden, dacht ik.

Nou, het was inderdaad een doorslaand succes! Hij vond het helemaal geweldig. De grote olifantenglijbaan, het waterballet-klimrek, de ijsberenglijbaan en alle andere speeltoestellen zijn wel twintig keer beklommen en vanaf geroetsjt.

Dieren bekijken? Annere kant op papa! DEESE kant op!! Kom papa, kom! Glijbaan! We hebben dus genoten in Ouwehands Speeltuin. De dieren bekijken doen we de volgende keer nog wel eens.

NL is ook mooi

We zitten nog steeds tijdelijk, totdat we in ons huis in Borne kunnen gaan wonen, in een bungalowpark in Wijchen. Dat bungalowpark ligt vanwege mooie fietsbare routes natuurlijk niet in Wijchen zelf, maar een paar kilometer erbuiten - in het boerenland. En dat is eigenlijk best mooi.

Na 4 jaar in NZ verwend te zijn geweest met bergmeertjes e.d. verwacht je toch dat NL een beetje schril afsteekt qua natuurschoon. Maar niets is minder waar, als je maar een beetje zoekt. Zo  ligt er op ongeveer een kilometer afstand van het bungalowpark een vennetje midden in het bos. En dat ziet er natuurlijk nog het mooiste uit bij zonsopgang. Ik dus vroeg mijn bed uit vandaag om wat plaatjes te schieten.

Ik had er alleen even geen rekening mee gehouden dat NL veel dichter bij de pool ligt dan NZ, met gevolg dat de zon hier veel langzamer opkomt. In NZ heb je ongeveer een half uurtje waarin je alles moet doen voordat de zon te fel wordt. Maar ik heb bij het vennetje zo'n anderhalf uur staan blauwbekken voordat de zon een keer aan de horizon verscheen. Iets minder vroeg had dus ook wel gekund :-)

Douaneperikelen

Verhuizen van NZ naar NL houdt in ons geval ook in: een container met huisraad verschepen. Als je vanuit het buitenland in NL komt wonen, hoef je over je eigen huisraad geen invoerrechten te betalen, mits er geen dingen tussen zitten die in de laatste 6 maanden zijn gekocht.

Nou is het meeste dat in onze container zit zelfs nog gekocht in NL, dus dat zat wel goed. Alleen nog even vrijstelling van invoerrechten aanvragen en klaar, toch? Je raadt het al: dat was dus niet even :-)

Voor de vergunning was o.a. nodig een bewijs van inschrijving in NL. Probleempje was alleen dat we dat bewijs van inschrijving pas konden overleggen toen we ook daadwerkelijk in NL ingeschreven waren. En dat duurde dus even, omdat Tobin in NZ geboren was.

Ook moest er een bewijs dat we in NZ hadden gewoond worden overlegd, bv. een koopcontract van een huis in NZ. Nu hadden we dat wel, maar dat zat keurig ingepakt in de container. Diezelfde container waar we de vergunning voor nodig hadden. En we konden pas over de inhoud beschikken nadat we de vergunning zouden hebben. Kip-en-ei probleempje dus. Maar volgens de douane-belastingtelefoon was dat absoluut geen probleem, daar zouden ze niet moeilijk over doen.

Dus zo snel we de inschrijvingen binnen hadden, alles op de post gedaan naar de douane. Dat werd ook wel tijd ook want 2 weken later zou de container al aankomen. En elke dag dat de container op de kade moet staan en niet verder kan omdat de vergunning nog niet rond is, kost 45 Euro.

Na een week maar eens gebeld of de hele handel was aangekomen. Dat was inderdaad het geval, maar pas op die bewuste dag. Vanwege de efficiëntie moesten wij de documenten namelijk naar een kantoor in Heerlen (Zuid-Limburg) sturen. Vanuit Heerlen wordt het gebeuren dan vervolgens weer doorgestuurd naar het kantoor dat de documenten werkelijk behandelt, in Duiven (bij Arnhem). Het zal wel gunstig zijn voor de werkverschaffing in Zuid-Limburg zullen we maar denken.

Toen ik de beste man die ons dossier behandelde (in Duiven dus) aan de telefoon had, was het eerste wat hij vroeg waar de bewijzen van ons verblijf in NZ waren. En de douane-belastingtelefoon kan zeggen wat ze wil over niet moeilijk doen, uiteindelijk wordt in Duiven beslist wat er gebeuren moet, en dat was dus: een bewijs van langdurig verblijf in NZ overleggen. Gloeiende gloeiende.

Gelukkig had ik bij mijn werkgever in NZ op de valreep nog een getuigschrift meegekregen waarop stond dat ik er drieëneenhalf jaar gewerkt had. En we hadden bewijs van de transactie van de verkoop van ons huis. Maar dat moest dan wel per post opgestuurd worden. Ik kreeg van hem het adres in Duiven zodat het allemaal wat sneller zou gaan.

2 Dagen later waren deze papieren ook aangekomen, en nog weer eens 2 werkdagen later lag de vergunning bij ons in de bus. Die originele vergunning moest toen naar onze verhuizer, die het dan moest geven aan een ander verhuisbedrijf dat hem controleerde, en dat bedrijf moest het dan vervolgens doorsturen naar de douane in Rotterdam. Uiteindelijk hebben onze papieren hier in NL er dus bijna nog meer kilometers opzitten dan wij van NZ naar NL...

Maar goed, dat mocht de pret niet drukken, alles was goedgekeurd en de container kon door naar de opslag van de verhuizer (we hebben ons nieuwe huisje nog niet). MAAR... de douane in Rotterdam had ons als gelukkigen uitgekozen om een steekproef te houden. Dit hield in dat er iemand van de douane aanwezig moest zijn bij het uitladen van de container.

Om ervoor te zorgen dat deze beste douaneman bij het openen van de container niet in zwijm valt door giftige gassen (waar hout bv. mee behandeld wordt om beestjes dood te maken), is de verhuizer verplicht om voor het openen van de container een gasmeting te laten doen. Kosten: 186 Euro, door ons te voldoen. Kassa!!

Leuk hoor, de DOUANE kiest ons uit voor een steekproef, en WIJ draaien voor de kosten op. als ze nou alle containers een Euro duurder zouden maken, of de verhuizer deze kosten zou verdelen over al zijn klanten, dan betaalde iedereen een beetje. Maar nu betalen alleen wij de volle mep. Rechts inhalen of door rood rijden is goedkoper.

Maar goed, that's life. Volgens de verhuizer was een ander containerschip van dezelfde rederij als waar onze container bij gezeten heeft een paar weken terug (toen onze container dus ook op zee zat) vergaan. Het kan dus altijd erger.

De steekproef-controle ging verder prima, de douanebeambte heeft honderduit met ons staan te kletsen tijdens het uitladen en gedurende een vol uur ongeveer 3 dozen ingezien. En niets onrechtmatigs gevonden. Tja, dat hadden wij hem van tevoren ook wel kunnen vertellen, had weer 186 Euro uitgespaard...

Tobin werd helemaal enthousiast bij het zien van de dozen. Hij herkende het nog en wist wat erin zat! Tja Tobin, nog even wachten tot we in het huis in Borne kunnen. Voorlopig moet je hobbelpaard nog even een maandje in de opslag.

Paardenmarkt in Wijchen

Een uitstekende gelegenheid om er samen met Opa opuit te trekken!

... en een huis

Toen eenmaal duidelijk was dat het Almelo werd zijn we gaan zoeken naar huurhuizen daar in de buurt. Volgens Herman Finkers is er in Almelo altijd wat te doen, het stoplicht springt op rood en op groen. Dat vonden wij gezien onze recente ervaringen in Nieuw-Zeeland toch nog een beetje te enerverend. Dus daarom eerst eens gezocht in de dorpen eromheen.

Een aantal te huur staande huizen via Internet uitgezocht en toen op een mooie dag naar Almelo gereden om de huizen van de buitenkant te bekijken, en om te zien of ze een beetje in een peutervriendelijke buurt stonden.

We zijn helemaal verliefd geworden op een nieuwbouwproject aan de rand van het dorpje Borne. Borne is een leuk rustiek dorpje dat vlak bij Hengelo ligt, op zo'n 10 km van Almelo af. In het gezellige centrumpje zit van alles wel wat, er is zelfs een Aldi (oh wat hebben we die in NZ toch gemist!). Op een halve km buiten het dorp ligt een groot winkelplein met o.a. de IKEA, BCC, Mediamarkt en Praxis bij elkaar. Wat wil je nog meer? Zowel in het centrum van Borne als op dit winkelplein is het ook nog eens gratis parkeren. Is dit eigenlijk nog wel Nederland??

Goed, aan de rand van dit dorpje wordt vlak naast de maïsvelden een wit dorp uit de grond gestampt, met een peuterspeelzaal, een kinderdagverblijf en een school op 150 meter afstand. Eén rustige straat oversteken en je bent er. De huizen kijken uit op een park. Ideaal.

We hebben de woningen van binnen bekeken en hebben gekozen voor een poortwoning (type Horizon), waarbij we slechts aan één kant buren hebben op de begane grond (aan de andere kant zit het steegje naar de tuinen) en een extra grote slaapkamer en zolder, boven het steegje.

Wij hebben er helemaal zin in! En zo hebben we uiteindelijk binnen een maand na aankomst een leuke baan en een leuk huis gescoord op een erg leuke locatie. Helemaal niet gek!

Een baan...

Na een aantal sollicitatierondes heb ik gisteren tegelijkertijd een baan-aanbod gekregen van het bedrijf in Rijswijk èn het bedrijf in Almelo. Hoe bestaat het.

Tja, toen werd het wikken en wegen. Welke baan is het leukst, heeft de meeste doorgroeimogelijkheden, heeft de beste secundaire arbeidsvoorwaarden, en vooral, heeft een leuk team. Het ontliep elkaar niet veel, en uiteindelijk heeft o.a. de lokatie de doorslag gegeven: ik kies voor het rustige Twente in plaats van de hectische randstad. Als je net in een land met een 32x lagere bevolkingsdichtheid dan NL hebt gewoond, waarschijnlijk toch de verstandigste keuze.

En toen moest ik een bedrijf afwijzen. Dat was toch wel weer apart. Normaalgesproken ben je als sollicitant degene die het "helaas"-bericht ontvangt. Nu was ik degene die het moest versturen. Da's toch wel een leuke uitgangspositie :-)

Het bedrijf waar ik voor ga werken maakt röntgenanalyseapparatuur. Ik ga daar samen werken met 5 andere technisch auteurs, en ik start op 1 november. Ik heb er zin in! Almelo here we come!