Welkom!

Als je bij het begin wilt beginnen kijk dan rechtsonder bij "archives" en kies de maand uit die je lezen wilt. Deze weblog begint bij augustus 2006.

Je kunt op elk afzonderlijk bericht reageren als je dat wilt. Klik dan bij de betreffende bericht op "Comments". Je kunt op die pagina dan alle commentaren lezen op dat bericht en zelf ook een bericht intypen. Kies onder het berichtveld voor "Other" i.p.v. "Anonymous": je kunt dan je naam ingeven zonder dat je een email-adres hoeft op te geven.

Veel plezier!

Zo oud als...

Vandaag heeft Opa Nieuw-Zeeland (de opa van de computer) de respectabele leeftijd bereikt van maar liefst 80 jaren! Toen ik dat aan Tobin vertelde zei hij: "Dat is net zo oud als de schildpad! [uit de film Finding Nemo, red.] Die is ook 150 jaar!" Tja, voor een mensje van 4 is alles boven de 10 errug oud :-)

Koekoek

Emma heeft een paar maanden geleden een supersonische wekker gekocht. Hij ziet eruit alsof hij zo kan opstijgen, en hij heeft meer functies dan ik aankan - Emma vindt hem geweldig maar ik heb er altijd ruzie mee. Misschien begin ik oud te worden.

Hoe het ook zij, hij kan je wel wakker maken met een lamp die langzaamaan steeds feller wordt, vergezeld door lieflijke bosgeluidjes zoals het ruisen van de bladeren gemixt met het zachte geluid van een koekoek. Dat is toch wel een stuk prettiger wakker worden dan het BWAAAAAAAAP of TRIIIIIIIIIIIIING van een gewone wekker. Dus ondanks de onmogelijke bediening mag hij wat mij betreft blijven. Hij staat toch aan Emma's kant van het bed dus die zoekt het verder dan maar uit.

Het begint alweer stevig lente te worden en daarom stond afgelopen nacht ons slaapkamerraam open. Heerlijk koel, en door het raam kwam bijna de hele nacht het liefelijke geluid van - een koekoek, die bij ons in de bomen tegenover de straat zat. Aangezien ik nu gewend ben dat ik van een koekoek wakker moet worden werd ik dus iedere keer als dat rotbeest weer koekoek zei wakker. De hele nacht lang.

Toen ik het verhaal aan Emma vertelde en op enige sympathie hoopte, vroeg ze nadat ze uitgelachen was waarom ik het raam dan niet gewoon had dichtgedaan. Niet zulke praktische vragen stellen ja!!!

Een dagje dokter

Vanochtend kwam Tobin naar ons toe en vertelde dat hij "pijn aan de plas" had. Het zag er inderdaad rood en gezwollen uit, dus naar de huisarts ermee. Van de huisarts naar de uroloog, die besloot dat Tobin van voren zo nauw was dat hij besneden moest worden. Dus ook nog naar de opname-afdeling, waar we de anesthesist moesten spreken om een afspraak te maken voor de voorbereidingsdag voor de opname.

Overal lang wachten, en alle dokters moesten er natuurlijk aanzitten om te zien hoe erg het was, en hem nog extra zeer doen. Om een uur of zes waren we thuis, en Tobin is voorlopig wel even klaar met dokters en het ziekenhuis. En dan weet hij nog niet wat er over een paar weken gaat gebeuren, de arme ziel.

In het bad zitten met soda is voorlopig de opdracht, en dat leek vanavond redelijk goed te helpen. Hopenlijk is hij snel van de ontsteking af.

De Hort

In het kader van Nederland-is-ook-mooi zijn we vandaag de hort op geweest. Waarbij de hort in dit geval de Holterberg was. Lekker in het bos en op de hei lopen.

Tobin was steeds aan het kijken of Bambi zich misschien in het bos aan het verstoppen was (de film Bambi is op het moment erg populair in huize Timmerman).

Tobin vond het geweldig, en wij ook. De dag afgesloten met een bezoekje aan het kindvriendelijke Holterberg-pannenkoekenrestaurant waarbij Tobin zo veel stroop op zijn clownspannenkoek mocht doen als hij wilde - en dat was best veel :-). Heerlijk.

Een grote-jongens-bed

Tobin sliep tot vandaag nog steeds in zijn ledikantje met tralies. Daar paste hij nog wel in, maar het werd wel steeds krapper. We waren al eens wezen kijken naar wat de opties waren voor een gewoon kinderbed, en toen hij van de week zelf vroeg om een "groot bed", vonden we de tijd rijp om de knoop door te hakken.

En waar kun je zo'n bed nou beter halen dan bij de Zweedse meubelboer die we vanuit ons slaapkamerraam zelfs kunnen zien staan? (we wonen er zo'n 700 meter vanaf)

Zo gezegd zo gedaan, en vandaag hebben we met Tobin samen het bed in elkaar geschroefd. Hij was zo opgewonden dat hij een groot bed kreeg dat hij natuurlijk continue in de weg liep en over alle in aanbouw zijnde delen moest heen klimmen. Maar dat gaf niet, het was zijn bed en zijn feestje.

Het heeft wel gezord voor een unicum: hij wilde vandaag uit zichzelf naar bed!! :-)  En zo te zien bevalt het hem prima.

Naar het hertenkamp

Vandaag me weer eens met een typisch kneuterige Nederlandse zondagmiddagbezigheid beziggehouden: met Tobin en een zak met oud brood het hertenkamp bezocht om de hertjes te voeren. We gingen tegen het eind van de middag en blijkbaar waren we niet de enigen die de hertjesvandaag hadden gevoerd: ze taalden er niet naar! Maar Tobin vond dat helemaal niet erg: hij liet het zichzelf goed smaken!

En wat is er na zo'n enerverende bezigheid nou leuker dan samen met Mama nog even een boekje te lezen? :-)

Een goed excuus om te shoppen

Op 3 januari was het zover! Tobin voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Huilend en al natuurlijk want ons Tobinnetje houdt niet van veranderingen maar dat even terzijde.

Tobin op de peuterspeelzaal betekende voor mij: tijd om te solliciteren. Niet dat er veel te solliciteren viel want er waren geen geschikte banen dus na 1,5 week dacht ik. Ok, dit gaat wel een tijdje duren.

Op dinsdag 11 januari stond er plots een geschikte vacature maar toen werden Tobin en ik ziek. Op vrijdag kwam ik weer een beetje boven water en ik dacht kom laat ik nog eens bellen over die vacature. Ging via Randstad. Oeps, ze hadden de vacature alweer van het internet gehaald omdat ze zoveel reacties hadden...

Oh, je spreekt vloeiend Engels, nou stuur je CV dan toch maar. Maandag 24 januari eerste gesprek, 26 januari tweede gesprek, 27 januari einde van de dag: Werk! Ik word nu adminstratief commercieel medewerkster bij een heel klein bedrijfje in Delden. 16 februari begin ik voor 12 uur en vanaf 7 maart 20 uur per week.

Zo, ook weer geregeld. Nu ga ik winkelen want ik moet natuurlijk wel nieuwe kleren voor een nieuwe baan ;-)

Big Brother

Kijk ik vandaag even op de statistieken van de weblog, en wie staat daar tussen? Het ministerie van justitie! Ja ja, je moet toch een beetje uitkijken wat je schrijft op zo'n weblog want voor je het weet komen ze je halen!

De Bornsche Bergmeren

Als ik het Zuid-Eiland van NZ in één kreet moet beschrijven dan is het: bergen en meertjes. Blijkt dat we hier op de stoep in Borne ook gewoon bergen en meertjes hebben. Zijn we dààr 2x de wereld voor rond verhuisd... :-)

Peuterlogica

Zit Tobin vlak bij me, haal ik even mijn bril van mijn neus, zegt hij "hallo ogen!". Tja, die logica kan geen volwassene tegenop :-)

Wij wonen hier niet

Aangezien je als ouders hier in NL recht hebt op kinderbijslag, hebben we dat uiteraard aangevraagd. Maar onze aanvraag is afgewezen. Want, voor zo ver de kinderbijslaginstantie het kan beoordelen, wonen wij niet in Nederland. PARDON???? Nou we wonen hier misschien wel, maar we zijn geen ingezetene.

Je staat er toch versteld van hoe je door een paar jaartjes in het buitenland allemaal nieuwe NEDERLANDSE woorden leert waarvan je geen idee had dat die bestonden. Maar eens even gegoogeld, en het bleek dat de belastingdienst op hun website een mooie definitie van ingezetene heeft gemaakt. Het komt er eigenlijk op neer dat er geen vaste definitie is, en dat een ambtenaar moet VINDEN dat jij genoeg binding met NL hebt om jezelf ingezetene te kunnen noemen. En de ambtenaar van de kinderbijslag, vond dat dus duidelijk niet.

De ambtenaar van de douane in Duiven vond dat we na een week al genoeg ingezetene waren om ons geen tijdelijke vrijstelling van invoerrechten op onze inboedel te verlenen. Nee, we moesten meteen permanente vrijstelling aanvragen, wat ons uiteindelijk door op de vergunning te moeten wachten een paar kadedagen gekost heeft à 45 Euro per stuk.

Maar wanneer het geld de andere kant op stroomt zijn de ambtenaren dus blijkbaar een stuk kritischer over of je wel of niet een ingezetene bent. Dat we al zijn ingeschreven, hier 36 jaar gewoond hebben, een Nederlands paspoort hebben en bergen familie hebben die ons 3 dagen na aankomst al met een typisch Nederlands welkomstfeest verrast hebben, doet allemaal niet ter zake.

Ik denk dat ik mijn bezwaarschrift maar in het Kiwi-Engels opstel... Sweet as!

Het blijft geen feest

Tja, er liggen natuurlijk na de kerst geen kerstcadeautjes meer onder de kerstboom. Maar Tobin was daar toch nog niet van overtuigd, dus ging hij voor de zekerheid toch even op zijn buik liggen om onder de boom te kunnen kijken. Kijkt hij me vervolgens heel ernstig aan en zegt met zijn hoge stemmetje heel serieus "Helaas!..."

Dan maar spelen met het speelgoed van gisteren, dat leuke lieve lawaaiige stomme MACHTIG IRRITANTE ROTWAGENTJE met zijn rapmuziek.

Bedankt lieve ouders, voor wat u mijn zoon hebt gegeven...

O&O op bezoek

Eerste en tweede kerstdag zijn Opa & Oma komen logeren. En wat hebben opa's en oma's altijd bij zich? Kadootjes!

 Als eerste een flappergans aan een stok waar oma mooi mee achter Tobin aan kan zitten.

Het tweede kadootje was ook erg lollig: een gepimpte auto! Onder begeleiding van erg harde yehyehyeh rapmuziek tolt de auto in de rondte, zwaait met zijn deuren en springt omhoog. Erg leuk, voor twee minuten dan. Daarna begint het wel een beetje erg irritant te worden, vooral omdat het stukje muziek elke 10 seconden herhaald wordt. Maar Tobin kan er maar geen genoeg van krijgen... Is dit nou de wraak voor dat wij vroeger als tieners de radio altijd te hard hadden staan? :-)

Prettige feestdagen!

Vanuit het besneeuwde Borne wensen we jullie een gezellige en warme kerst toe! Voor de mensen in NL lekker warm binnen, en de mensen in NZ lekker warm binnen EN buiten :-) Vergeet niet de koopjes tijdens de boxing day sale!

Wij genieten intussen van een kerstboom waarvan we de lichtjes ook echt kunnen zien voordat we naar bed gaan. In NZ hebben we nooit echt de moeite genomen een kerstboom op te zetten, kerst in de zomer voelde gewoon TE vreemd :-) Dus wij vieren onze eerste "echte" kerst lekker met een loei van een kerstboom haha.

Let it snow

Eén van de dingen die we in NZ het meest gemist hebben is kerst in de winter! Nou, we worden op onze wenken bediend want het is nu al een week of 4 flink aan het sneeuwen en vriezen, en het ziet er naar uit dat het een witte kerst wordt. Wel onhandig, maar wat een plaatje!

Deze foto is op 5 minuten rijden van ons huis gemaakt.

Tobin vindt de sneeuw ook erg leuk, maar meestal heeft hij het na een kwartiertje wel weer gezien. "Binnen gaan Papa! Koud!"

Het kerstpakket

Iets wat ze in NZ ook niet kennen is een kerstpakket. Soms krijg je een aardigheidje of een flesje wijn, maar daar houdt het toch meestal wel mee op.

Zo niet bij mijn huidige werkgever! Bijna een verhuisdoos vol met goed gekozen lekkernijen. We hebben vandaag de doos samen met Tobin uitgepakt, en dat was een hele belevenis op zich. Bij zo ongeveer alles wat wat we uit de doos haalden riep hij vanuit zijn tenen "OOOORGH!!!! LEK-KUHUR!!!!!!!!"

Sommigen vinden een kerstpakket maar onzin en geldverspilling, maar er is hier in ieder geval één peuter die het enorm kan waarderen :-)

Ikke fint hier luek!!!

Pappa & Mamma hebbe un digitiele tefiesie. Sij sijn ammaal kindepoggammaas op!!! Ik fint luek!!!

Soms Pappa en Mamma mag ik niet tefiesie kijken fint ik wel stom. Maar spele ook luek. Dag!

Verhuisschade

In eerste instantie leek het erop dat alles heelhuids was overgekomen. Maar bij het uitpakken kwamen we toch nog voor wat verrassingen te staan. Zo heeft een van mijn gitaren het niet overleefd, de lijm heeft losgelaten. En dat is natuurlijk erg jammer. Verder zijn er een aantal oudere apparaten (versterkers e.d.) kuren gaan vertonen, zoals dat een kanaal het niet meer doet. Kan allemaal ouderdom en toeval zijn, maar is wel erg toevallig net nu allemaal tegelijk.

Ook heeft één van de inpakkers in NZ het bubbeltjesplastic met plakband aan de kasten vastgemaakt, waardoor er nu op een aantal kasten plakbandstrepen staan. Allemaal niet super wereldschokkend maar toch wel jammer. We zullen eens kijken hoe veel we nog van de verzekering kunnen terugkrijgen hiervoor, want schade, dat is nou precies waarvoor je verzekerd bent nietwaar :-)

Sinterklaas

Dit jaar was Tobin's eerste Sinterklaas die hij bewust mee kon maken. Hij vond het best interessant en was niet eens bang voor Zwarte Piet.

We hebben hem zijn schoen laten zetten en Sinterklaas Kapoentje aangeleerd. Als hij dan 's morgens wakker werd, was het eerste woord dat eruit kwam "kadoowtje!". Hij had goed door hoe het werkte, kadootjes krijgen went snel :-)

Sinterklaasavond hebben we thuis ipv. bij familie doorgebracht, want we zaten zo ongeveer ingesneeuwd. Maar goed, kon hij lekker meteen met alle kadoowtjes gaan spelen. Ik geloof niet dat hij helemaal snapt hoe en waarom, maar dat kan hem zo te zien weinig schelen.

Nou nog even uitleggen dat Meneer Sinteklaas weer naar huis is en dat het weer heel heel heel lang duurt voordat hij weer terugkomt...

Ons huispostkantoor

De straat waar wij wonen is zo nieuw, dat de navigatiesystemen niet eens goed weten hoe je er komen kunt. En ook hangen er nog geen huisnummers op de huizen, die hebben de meeste mensen maar op een briefje aan de deur of op het raam gehangen. Maar dat is toch nog niet altijd erg goed zichtbaar.

Vandaag had de postbode daar duidelijk even genoeg van, want de post van de halve straat belandde in onze brievenbus... zoek het maar uit mensen! Dus hebben we maar even voor de lokale postbode gespeeld en het verder bezorgd :-).

Wel met de hoop dat het nog goed gaat komen met die postbezorging... maar dat zal vast wel.

Mooi uitzicht... nog wel

Vanochtend konden we genieten van een mooie zonsopgang, zo maar bij ons achter. Aangezien ons rijtje huizen een van de eerste huizen in het nieuwbouwproject zijn, is er nog niet begonnen met het bouwen van de huizen achter ons. Dus kijken we nu nog mooi uit over een vlakte. Als alles klaar is kijken we gewoon aan tegen de tuin van onze achterburen, die met hun voordeur aan de straat komen waar de auto rechtsonder op de foto staat. Dus voorlopig genieten we er nog maar even van, zo lang het nog kan!

De aankomst der goederen

Het was vandaag gelukkig schitterend weer.

De beste stuurlui... 

Tobin heeft weer goed meegeholpen.

 Eindelijk!! Zijn eigen speelgoed weer terug!

En dit was het resultaat... Ongeveer 1/4 staat op zolder, de rest hier.

Pfoeh

Alles is gelukkig toch nog op zijn pootjes terechtgekomen. Dinsdagmorgen zijn ze warempel begonnen met de keuken, dinsdagmiddag belde de vloerbedekkingboer dat de vloerbedekking was aangekomen, en woensdagmiddag is de vloerbedekking daadwerkelijk gelegd. Laat nu de verhuizer maar komen op donderdagochtend, het huis is er klaar voor!

We houden de spanning erin

Zoals gezegd moest er voor het huis dus nog alles geregeld worden: gas/water/licht, internet, telefoon, vloerbedekking, en zelfs de keuken zat er nog niet in.

Volgens de makelaar zou de keuken aan het begin van de eerste week van november gezet worden. Aangezien dat soort beloftes meestal wat uitlopen hebben we dus de verhuizing aan het eind van de tweede week van november geboekt. Maarre... het is nu al de tweede week van november en er staat nog steeds niets. Bij navraag bleek dat zowel de technisch opzichter van de makelaar, als de keukenboer helemaal niet wisten dat er vorige week - of deze week - gezet zou moeten worden... lekker handig! Na druk heen-en-weer getelefoneer hebben ze toegezegd dat de keuken morgen (dinsdag) gezet gaat worden. Het zal mij benieuwen.

Ook de vloerbedekking wordt nog spannend. Het is de bedoeling dat er woensdag gelegd gaat worden, want donderdagochtend komt de verhuizer. Echter, er is iets misgegaan bij de opmeet-afspraak waardoor de vloerbedekking pas 10 dagen voor de geplande leverdatum kon worden besteld. En de levertijd is 14 dagen... Volgens de vloerbedekkingenboer gaat het waarschijnlijk helemaal goed komen. Tja, dan weet je nog niks voordat ze bellen dat het spul er werkelijk is.

Met een beetje pech staan donderdag dus onze spulletjes op de kale vloer van een kamer zonder keuken de stoffeerder in de weg... we wachten af :-)

Aan de slag

Vandaag was de eerste dag van mijn nieuwe baan. Het was vooral een kwestie van veel rondlopen om iedereen te leren kennen, want mijn directe manager is al een paar weken ziek en er is derhalve nog geen PC voor mij geregeld. Handtekeningenkwestie en zo :-) Maar goed, gelukkig is een van mijn directe collega's deze week op een cursus dus kan ik die PC tijdelijk gebruiken. En daarna even back to the basics met een blocnootje denk ik... leuk, die ontgroeningen :-)

Om een uur of 11 klonk het hard door de intercom: "Erwin Timmerman, receptie!". Ik en mijn collega's keken elkaar aan en dachten "wat is dat nou weer... net 2 uur binnen en dan al omgeroepen worden?" Maar het bleek dat er een heerlijke taart voor me klaar stond. Ik ben het eerste jaar namelijk gedetacheerd via het recruitingbedrijf Brunel, en behalve een baan bezorgden ze me dus ook nog een taart. En ik kan het er alleen maar helemaal mee eens zijn: een lekker begin is het halve werk!

Moettie wakte

Bij ons op het bungalowpark staan 3 grote vuilnisvaten waar iedereen geacht wordt zijn vuilniszakken in te deponeren. Eén keer in de week komt dan een vrachtwagen die ze leegt, wat Tobin natuurlijk machtig interessant vindt.

Maar een hele week wachten, dat is toch wel erg lang hoor. Tja, het is niet anders, want "de vrachtwagen moet wachten totdat de grote vuilnisbak helemaal vol is" heb ik hem uitgelegd. Elke dag moet ik daarom wel een paar keer per dag met hem naar de vuilnisvaten om te kijken hoe vol ze nu alweer zijn. Tobin wil dan een paar keer in elk vuilnisvat kijken en vertelt me geduldig dat "moettie ete wakte tot de vrachtwagen helemaal vol is". Precies, jij hebt het begrepen Tobin ;-)

Maar vandaag was het dan zover. Het dakraam van ons huisje kijkt precies uit over de vuilnisvaten en elke week sta ik dus met Tobin uit het raam te kijken naar hoe de grote zakken uit de grote gaten gehesen worden, en geleegd worden in de vrachtwagen. Erg indrukwekkend allemaal voor het kleine mannetje. En nu moettie weer ete een weekje wakte...

De sleutel!

We hebben ons huis in Borne vanaf 1 november gehuurd, maar omdat het een nieuwbouwhuis is woont er nu nog niemand. We mochten dus vanaf vandaag al de sleutel ophalen om wat klusjes te kunnen doen. Dat was toch wel erg leuk. Samen met Emma's moeder die natuurlijk ook supernieuwsgierig was betraden we voor het eerst het huis waar we hopenlijk nog vele jaren zullen verblijven.

De keuken moet nog geplaatst worden, dus het is nog niet echt bewoonbaar. Maar dingen als lampen ophangen, de kamer opmeten voor de vloerbedekking e.d. kan al wel gebeuren.

Omdat het een nieuwbouwhuis is, moeten we ALLES zelf regelen zoals vloerbedekking en gordijnen. Niets kunnen we overnemen van de vorige bewoners, want die zijn er niet. Zelfs de tuin is een kale akker met onkruid, zonder schutting of heg of hekje. Tobin ziet het helemaal zitten, één grote tuin voor het hele huizenblok waar hij lekker in rond kan rennen. Dus een hek rond onze tuin wordt waarschijnlijk wel een van de prioriteiten :-)

Op 11 november komen onze spullen die nog in de opslag staan, en op 15 november gaan we er wonen.

Ouwehands dierenpark speeltuin

Over een paar dagen is mijn lamballenbestaan zonder baan ten einde, dus heb ik vandaag nog maar even van de mogelijkheid gebruik gemaakt om met Tobin naar Ouwehands Dierenpark te gaan. Hij is continu met beestjes bezig, dus een tripje naar de dierentuin zou hij wel leuk vinden, dacht ik.

Nou, het was inderdaad een doorslaand succes! Hij vond het helemaal geweldig. De grote olifantenglijbaan, het waterballet-klimrek, de ijsberenglijbaan en alle andere speeltoestellen zijn wel twintig keer beklommen en vanaf geroetsjt.

Dieren bekijken? Annere kant op papa! DEESE kant op!! Kom papa, kom! Glijbaan! We hebben dus genoten in Ouwehands Speeltuin. De dieren bekijken doen we de volgende keer nog wel eens.

NL is ook mooi

We zitten nog steeds tijdelijk, totdat we in ons huis in Borne kunnen gaan wonen, in een bungalowpark in Wijchen. Dat bungalowpark ligt vanwege mooie fietsbare routes natuurlijk niet in Wijchen zelf, maar een paar kilometer erbuiten - in het boerenland. En dat is eigenlijk best mooi.

Na 4 jaar in NZ verwend te zijn geweest met bergmeertjes e.d. verwacht je toch dat NL een beetje schril afsteekt qua natuurschoon. Maar niets is minder waar, als je maar een beetje zoekt. Zo  ligt er op ongeveer een kilometer afstand van het bungalowpark een vennetje midden in het bos. En dat ziet er natuurlijk nog het mooiste uit bij zonsopgang. Ik dus vroeg mijn bed uit vandaag om wat plaatjes te schieten.

Ik had er alleen even geen rekening mee gehouden dat NL veel dichter bij de pool ligt dan NZ, met gevolg dat de zon hier veel langzamer opkomt. In NZ heb je ongeveer een half uurtje waarin je alles moet doen voordat de zon te fel wordt. Maar ik heb bij het vennetje zo'n anderhalf uur staan blauwbekken voordat de zon een keer aan de horizon verscheen. Iets minder vroeg had dus ook wel gekund :-)