Baby gadgets

Als je een baby krijgt word je meteen doodgegooid met allemaal folders over wat je allemaal niet moet kopen voor de gezondheid van de baby en jezelf, voor het gemak, voor het ontwikkelen van de hersenen etc. etc. etc.

Een van de meest nutteloze apparaten vonden wij wel de elektronische fles-warm-houders en de elektronische flessen-sterilisatoren. Je moet nl. de flesjes steriliseren voordat je er melk in doet, en de melk zelf moet je op ongeveer 37 graden brengen voordat je het de baby voert. Je kunt een berg geld uitgeven aan de apparaten die het voor je doen, maar deze twee simpele taken zijn natuurlijk erg gemakkelijk zelf uit te voeren… Steriliseren gaat prima in een pannetje kokend water, en melk warm maken kun je natuurlijk ook gewoon in de magnetron doen. Ja, eh, dat kan ook prima, zolang je maar geen Erwin heet.

Als je Erwin heet dan zet je nl. het pannetje met water en de fles op het vuur en je komt pas weer terug als de fles gesmolten is. En als je de fles niet hebt laten smelten dan zet je de melk in de magnetron, laat de melk overheet worden in een afgesloten fles en spuit de hete melk vervolgens door de hele keuken heen. En over je handen. Au.

We hebben dus intussen maar twee geweldige apparaten in huis staan: een elektronische fles-warmhouder en een sterilisatie-apparaat. Leve de technologie.

Lekker gymmen

Tja, het was een beetje een heftige start, maar begint hier zowaar allemaal een beetje zijn gangetje te gaan. Natuurlijk slapen we nog niet echt veel, maar ik moet zeggen dat Tobin zich echt voorbeeldig gedraagt en af en toe ’s nachts al 6 uur aan een stuk door slaapt.

We bouwen ook een beetje een dagelijkse routine op. Emma gaat met Tobin in de wandelwagen wandelen (goed ingepakt want het is hier nu winter), en daarna gaat ze met hem gymmen. Gymmen betekent in dit geval: zij beweegt hem, want zelf kan hij alleen nog maar een beetje met zijn armpjes zwaaien. :-)

Als ik thuis kom doe ik hem als het nodig is in bad en zo vermaken we ons wel met Tobin en onze 50 van tevoren (voor de bevalling) gekookte en ingevroren maaltijden zodat we niet hoeven te koken in deze drukke tijd.

Niet goed voor de heimwee

Ik ben nooit een echte voetbalfan geweest. Ik heb in Eindhoven gewoond en onze huisclub was PSV, die menige competitie als winnaar heeft afgesloten. Daar had ik dus erg blij mee kunnen zijn, maar ik werd er niet warm of koud van. Sterker nog, ik vond meestal dat je er meer lasten van had dan lusten.

Maar zoals menige Nederlander vond ik wedstrijden van het Nederlands Elftal, en dan met name WK en EK wedstrijden, toch meestal wel leuk om te volgen. Hoewel ik er zelf als saaie piet nooit aan meedeed moest ik altijd wel lachen om de oranje T-shirts, gezichten, straten, vlaggetjes, toeters, wuppies en tribunes. Nederlanders kunnen best wel een feestje bouwen als het nodig is.

Dit in schril contrast met NZ. Hier is rugby en zeilen ongeveer net zo populair als voetbal in NL. Afgelopen jaar zijn het WK rugby en de America's cup (een erg belangrijke zeilwedstrijd) gespeeld, maar het land stond nou niet bepaald op zijn kop. Als we het niet op het nieuws hadden gezien, zouden we er vrijwel niets van hebben gemerkt.

Toen we dus tijdens het EK de het volledig oranje gekleurde Bern en de welpies-reclame van AH op het internet zagen moesten we toch wel even met weemoed terugdenken aan het NL dat op zo'n leuke manier compleet idioot kan worden. Als we van tevoren hadden geweten van de welpies en de brulshirts hadden we er wel eentje door de familie laten opsturen, want het is natuurlijk wel erg melig om hier in NZ tijdens het EK met zo'n welpie op je auto rond te crossen.

Maar ja, als we er nu nog een laten opsturen liggen we er waarschijnlijk al uit voordat hij is aangekomen. Dus moeten we het hier maar met de radioverslagen doen. RADIOVERSLAGEN?? Yep. Het EK wordt hier alleen op betaaltelevisie live uitgezonden, en die hebben wij niet. Ik was al erg blij om te ontdekken dat de NOS de wedstrijden live op Internet uitzond, maar het blijkt dat je die streams alleen maar binnen NL kunt bekijken. Dat houdt dus in dat de mensen die het EK al op HD-TV, digitale TV en de kabel kunnen bekijken het ook nog eens volledig overbodig live op Internet kunnen zien, maar dat mensen zoals wij die voor Nederlandse TV van Internet afhankelijk zijn buiten de boot vallen.

Maar niet getreurd, gelukkig worden de wedstrijden ook live via Radio 1 uitgezonden. Wij zitten dus tijdens elke wedstrijd van NL aan de internet-radio1 gekluisterd. Nooit gedacht dat het luisteren naar een radio-wedstrijd zo spannend zou zijn. Maar dat is het dus best wel...

Go Jack van Gelder! :-)

Een babyverzameling

In de maanden voor de geboorte zijn we naar Ante-natal-class (voor-de-geboorte-klas) geweest. Dat waren geen zogenaamde puflessen, maar meer theorie over hoe de zwangerschap gaat, over hoe de bevalling gaat en wat je na de bevalling kunt verwachten. Dat was best wel grappig want de groep bestond uit ongeveer 10 zwangere echtparen die allemaal ongeveer even ver in de zwangerschap zaten. Over de weken zagen we ze dus allemaal ongeveer even hard groeien totdat er paren begonnen af te vallen omdat ze intussen bevallen waren.

Nu alle babies geboren zijn proberen ze het contact een beetje bij te houden door elke twee weken een koffieochtend te houden waarin alle vrouwen lekker de hele tijd met elkaar over hun babies kunnen kleppen.

Vandaag was ik ziek (ontstoken pees in mijn hand en dat typt niet zo lekker) en kon ik er daarom een keer bij zijn als enige man in het gezelschap. Dat was best grappig en gezellig maar één keer was wel genoeg voor mij: babies hier, babies daar, babies overal… aaaaaaahhh!!

De eerste normale weken

Na alle tumult rond de borstontsteking is alles een beetje tot rust gekomen. Ik ben weer naar m'n werk, en Emma is thuis met Tobin aan het aansterken. Tobin eet en groeit tegen de klippen op: hij is in 6 dagen 340 gram aangekomen en zit nu weer boven zijn geboortegewicht. Emma is nog wel aan het kolven maar langzaam aan het afbouwen, en we voeren hem nu dus afwisselend borstmelk en flesmelk.

Tobin is echt een lekker ventje. Hij heeft natuurlijk zijn schreeuwmomenten en vindt het ook erg leuk om 's nachts actief te zijn ipv. overdag (hmmm van wie zou hij dat nou hebben denkt Emma) maar in het algemeen is hij best rustig. Hij ligt gewoon in het rond te kijken tijdens het aankleden en luier verschonen. Alleen als hij honger heeft dan wil hij het NU NU NU!!! :-) In bad gaan is natuurlijk helemaal geweldig. Hij probeert steeds zijn hoofd scheef te houden en water uit het bad te drinken, gek jong.

Ook kijkt hij ons nog steeds recht aan. Verschillende mensen hebben ons verteld dat dat nog niet kan en dat ze nog niet zo veel zien en dat dat aankijken een reflex is dat vanzelf weggaat en dan na een tijd pas weer terugkomt. Nou, het moet nog steeds weggaan dan... (bijna 4 weken oud nu). Hij begint nu ook te glimlachen. Dat zou al helemaal niet kunnen nu al, maar goed, wij blijven gewoon lekker in de waan dat het wel kan en genieten er van want het ziet er natuurlijk erg schattig uit allemaal.

De afgelopen week hebben we wat dingen gekocht waar we nog niet aan gedacht hadden, zoals een draagband. Vandaag hebben we die draagband in gebruik genomen en zijn met Tobin lekker op het strand gaan wandelen. Niet dat de dik ingepakte meneer (het is hier nu eigenlijk 15 december qua seizoen) zich daar iets van kan herinneren want die is overal als een blok doorheen geslapen. Maar Emma en ik hebben weer genoten als vanouds. En de volgende keer gaan we gewoon lekker samen met Tobin in de zee zwemmen, daar wordt hij vast wel wakker van.

Weer naar het ziekenhuis

Na een aanvankelijk hectische week begon het toch wat beter te gaan met Emma, dus dachten we dat deze zaterdag misschien wel de eerste dag zou worden waarop alles weer een beetje normaal zou worden, en dat we misschien zelfs wel met zijn drietjes lekker even naar het park konden gaan om een klein stukje te wandelen.

En toen had Emma op zaterdagochtend plotseling koorts: 39,3! De vroedvrouw is meteen komen kijken en stelde vast dat Emma een acute borstontsteking had aan beide borsten. Het zag er gemeen genoeg uit dat ze wilde dat Emma weer in het ziekenhuis zou worden opgenomen om de antibiotica direct in de bloedbaan te kunnen spuiten ipv. met pilletjes.

Emma vond het idee om weer naar het ziekenhuis te moeten echt verschrikkelijk, maar er zat niets anders op. Dus wij naar het ziekenhuis, naar de “acute gyneacology assessment”-afdeling. Toen we daar om ongeveer 13:00 aankwamen kregen we te horen dat er, omdat er tijdens het weekend in het hele ziekenhuis maar EEN dokter aanwezig was, er een wachttijd was van ongeveer 2 uur. Hoezo wachttijd van 2 uur, dit was toch een spoedgeval? Zo erg spoed dat we hals over kop naar het ziekenhuis moesten?

Tja helaas, geen spoed genoeg. Er zaten ook nog bloedende zwangere vrouwen te wachten op de dokter die momenteel bezig was met een keizersnee, dus wij moesten niet zeuren en gewoon maar rustig gaan zitten.

Uiteindelijk heeft de dokter vanwege allerlei spoed-tusendoor-klusjes er ZES UUR over gedaan om ons te woord te staan. En al die tijd heeft Emma geen antibiotica gehad. Toen de dokter dus de borsten om 19:00 pas bekeek waren ze allebei helemaal vuurrood, een heel stuk erger dan dat ze ’s ochtends waren. Leuk hoor. Ze moest in ieder geval meteen aan de antibiotica en twee dagen in het ziekenhuis blijven. Als ze nou meteen begonnen waren met toedienen had het waarschijnlijk maar een dag gehoeven… Maar goed, dat is ook NZ. Een staatsbetaald zorgsysteem dat zo inefficiënt is dat er mensen doodgaan tijdens het wachten op een dokter.

Aangezien Emma nu op een afdeling lag waar ze niet speciaal voor baby’s kunnen zorgen heb ik Tobin die twee nachten alleen thuis gehad. Dat ging boven verwachting goed moet ik zeggen, Tobin heeft het uitstekend naar zijn zin gehad. Zijn natje, droogje, badje en luiers allemaal op tijd. Er was welliswaar een klein incidentje met het smelten van de voedingsfles tijdens het steriliseren, maar dat mag verder geen naam hebben.

Emma is op maandagmiddag thuis gekomen. We hebben intussen besloten te stoppen met borstvoeding, want die borstontsteking was wel de druppel. Emma is nog steeds aan het kolven om de sluizen open te houden ivm. het voorkomen dat de ontsteking terugkomt, maar we gaan het langzaam afbouwen.

Tobin zelf doet intussen erg zijn best om maar zo schattig mogelijk te zijn, en dat lukt hem aardig. Hopelijk krijgen we de komende week eindelijk de kans om daar nou eens echt van te kunnen genieten :-)