Lente!

Op mijn verjaardag was het een beetje rotweer, dus zijn we op deze Zondag maar even naar het park geweest om het in te halen. De lente is nu echt goed losgebarsten, een hoop bloemen beginnen op te komen. En dat is natuurlijk altijd erg mooi. We hebben er dus weer van genoten vandaag!

Vroege felicitaties

1969 was een mooi jaar. De BTW werd ingevoerd, de kerncentrale in Dodewaard werd in gebruik genomen, de beatles brachten hun Abbey Road album uit, de Brady bunch kwam voor het eerst op TV, en als klap op de vuurpijl, a small stap for man, but a giant leap for mankind: ik werd geboren.

Dat is nu op de kop af 40 jaar geleden, dus gelukwensen waren wel op zijn plaats. Onze familie in NL was er zó gebrand op om de eerste te zijn om me met dit heugelijke feit te feliciteren, dat ze al om 05:20 's ochtends aan de telefoon hingen met een goedbedoelde muzikale uiting. De lieverds. Ik heb dus in ieder geval erg LANG van mijn verjaardag kunnen genieten vandaag.

Navraag naar het vroege tijdstip leverde op dat ze zich 2 uur verrekend hadden. Nu is het ook wel best ingewikkeld met tegen elkaar in draaiende zomer- en wintertijd. Ik zal het voor het volgend jaar dus alvast maar even uitleggen.

NZ is normaalgesproken GMT+12. Dat wil zeggen dat het hier in NZ 12 uur later is dan dat het in Engeland in de winter is. Behalve als het winter is in Engeland want dan zit NZ zelf op de zomertijd en dat is dan GMT+13. Je moet dus gewoon afhankelijk van het jaargetijde er eerst een uur vanaf trekken en dan 13 uur erbij doen of er twee uur vanaf trekken en er dan 12 uur bij doen. En in de overgangsperiode wanneer het nog geen zomertijd is in NL maar al wel in NZ (of andersom) is het verschil met NL dus -1 +12 of -2 +13 = 11 uur.

Dus nu weten jullie het. In geval van twijfel kun je voordat je belt ook even op deze weblog kijken naar de link die hier aan de rechterkant staat: "Hoe laat is het nu in NZ?"

3 jaar in NZ - Emma

Ja heeeee! Is het in ene 3 jaar geleden dat we hier aankwamen op onze klompen! Geef de tijd terug!!

Ongelooflijk, wat is de tijd snel gegaan zeg. En wat is veel gebeurd! Waren we 3 jaar geleden nog zwervers zonder vaste woon en verblijfplaats, zijn we nu heuse huiseigenaren met een naar onze maatstaven groot grasveld wat ongeveer 1 keer per 2 weken gemaaid wordt (echt waar :-) en zijn we ook zomaar verantwoordelijke ouders geworden. Whaaaaaaaaaaaaaa!

Hoe het ook zij, 3 jaar is een mooie tijd om de rekening ook eens op te maken over onze tijd hier. We zijn naar Nieuw Zeeland gekomen om een andere manier van leven (Emma) en veel mooie natuur (Erwin) te vinden.

Hebben we gevonden wat we zochten? Grotendeels wel.
Mijn idee over het leven in Nieuw Zeeland was dat het veel relaxter zou zijn omdat de mensen dat hier ook zijn. In werkelijkheid is dat ook zo. Het is hier veel normaler om naast je werk niet nog 487 andere dingen te hebben. Mensen leven hier vrij simpel. Gaan naar werk, komen thuis, doen de huishoudelijke dingen (kijken heel veel tv) en gaan vroeg naar bed. Bellen na 20.30 uur doe je hier niet zo snel bijvoorbeeld. Ze zijn niet zo bezig met hoe druk je wel niet bent met van alles en nog wat, hoe populair je wel/niet bent en waar je volgende vakantie heen gaat.

Door de relaxtere houding zitten mensen ook niet zo vol met kritiek die m.i. in Nederland vaak erg destructief geuit werd (en wordt). Ik moet zeggen dat ik dat een verademing vind. Daar tegenover staat wel dat ik het idee heb dat de grondslag voor de relaxte houding voor een deel te vinden is in onverschilligheid en angst om te confronteren. En soms heb ik daar behoorlijk wat last van. Het is vooral vervelend als er misstanden zijn op werk die niet aangepakt worden maar nog vervelender als er misstanden zijn in het ziekenhuis die niet aangepakt worden.

Missen we Nederland? Ja.
Als je weggaat van een plek waar je gewoond hebt, weet je wat je achterlaat maar niet in hoeverre je dat gaat missen. Hoe erg je dat mist hangt af van wat je vindt in je nieuwe plek. Zoals de meesten van jullie weten kom ik uit een grote familie en ik wist van tevoren dat ik die zou missen maar ik was ook een beetje opgelucht om een tijdje geen familieverplichtingen te hebben. Want eerlijk is eerlijk. Een verjaardag is gezellig maar 18 verjaardagen van alleen je directe familie (en dan tel ik mijn zus en haar gezin die in Afrika woont niet eens mee!) is soms echt wel een beetje te veel van het goede.

Door de geboorte van Tobin en misschien ook door het feit dat zowel Tobin en ik er ook niet meer hadden kunnen zijn als het net even iets anders gelopen was, heb ik een heel ander perspectief op het leven gekregen. Relaties, vooral familie relaties, zijn veel belangrijker geworden voor me en die familie en mijn al jarenlange beste vriendinnen mis ik behoorlijk. Gelukkig bestaat er zoiets als telefoon en internet maar het blijft toch behelpen.
En dan mis ik ook de standaard dingen, fietsen, kerst in de winter, gezelligheid en de verschillende culturen in Europa.

Wegen de voordelen op tegen de nadelen?
Al met al vind ik het wonen in Nieuw Zeeland best goed. Ik ben hier best gelukkig en ik zou hier ook best de rest van mijn leven kunnen wonen. De vraag is alleen, wil ik dat? Er zijn een hele boel voordelen maar ook behoorlijk wat nadelen. Dus als je mij vraagt: wegen de voordelen van het wonen in NZ op tegen de nadelen? Dan is mijn antwoord op dit moment: nee. Blijf dit zo en wat doen we daar mee....? Erwin heeft zijn kant van het verhaal...

3 jaar in NZ - Erwin

En toen was het zo maar 11 September, de datum waarop we 3 jaar geleden in NZ aankwamen.

Er is in die 3 jaar een hoop gebeurd:

• Verhuisd van Ashburton naar Christchurch, eerst naar een kamer, toen naar een huurhuis waar we 's winters in onze slaapzakken TV moesten kijken omdat het zo koud was in huis, en vervolgens naar een koophuis.
• Ik werk nu al weer bijna 3 jaar als technical writer.
• Emma werkt nu voor haar 2e werkgever, op de administratie.
• Tobin, ons eigen Kiwietje is ruim een jaar geleden geboren.
• En we zijn ook al weer terug in NL geweest voor de Kerstvakantie.

En, er is in die 3 jaar ook een hoop hetzelfde gebleven:

• We gaan alletwee naar ons werk, komen thuis, koken, doen de boodschappen, kijken journaal (Nieuw Zeelands èn Nederlands), houden het huis en de tuin bij, etc.

Er is zelfs zo veel hetzelfde gebleven, dat het stukje dat ik origineel geschreven had bijna een directe kopie was van het stukje van twee jaar geleden, toen we een jaar in NZ zaten.

Maar goed, kunnen we na 3 jaar nou een antwoord geven op de vraag: leven we hier in het paradijs, of niet?

Ja en nee :-)

We wonen nog steeds in ons simpele huis, redelijk in het centrum van de stad. We hebben dus uitzicht, niet op de mooie kalenderplaatjes, maar gewoon op onze buren. Ook de studio die ik in NL op de zolderkamer had is nog steeds niet opgebouwd, en dat mis ik nog steeds behoorlijk. Ik had een voorzichtig beginnetje gemaakt in de achterkamer, maar toen kwam Tobin en tja, mijn pleidooi dat hij in de schuur ook prima kon slapen was aan dovemansoren gericht. Dus nu slaapt Tobin in de achterkamer, en staan er geen microfoons maar hangt er een vliegende Winnie de Pooh aan het plafond. Ook leuk... :-)

De vakantiedagen worden grotendeels opgespaard niet voor vakanties in NZ, maar voor familiebezoek in NL (vooral nu we Tobin hebben). We moeten het voor de mooie uitzichten dus vooral doen met dìe lange weekenden die niet besteed worden aan werk aan het huis of de tuin, en in een lang weekend kom je niet zo ver. Kortom, in 3 jaar wonen in NZ hebben we minder van het natuurschoon in NZ gezien dan in onze 6 weken vakantie hier in 2003.

Aan de andere kant heeft ons huisje een erg leuke tuin met perzikboom in het midden, en dat is voor Tobin natuurlijk geweldig om in te spelen. In het weekend gaan we soms naar het strand of het park zoals je aan de andere stukjes kunt zien. Maar dat kun je in Nederland ook. Hier zit je een uur rijden van de bergen af. In NL zit je een of anderhalf uur rijden van de bossen, de Veluwe, het strand, de Friese meren, etc. Natuurschoon genoeg, als je er maar heen gaat. Als je er in NL niet van geniet omdat je er niet de moeite voor neemt om er naartoe te gaan, dan zit er een goede kans in dat je dat hier ook niet doet.

Met andere woorden: we zijn nog steeds niet echt gelukkiger in NZ dan dat we in NL al waren. Je neemt vooral jezelf mee en je leven is in het nieuwe land eigenlijk verbazingwekkend veel vergelijkbaar met je oude leven in NL.

Wegen de voordelen van leven in NZ dan uiteindelijk op tegen de nadelen?

Ik vind voorlopig nog van wel. In NZ zijn we in een compleet andere cultuur terechtgekomen. Ja, NZ is nog steeds een westerse cultuur, maar veel mensen hebben een heel andere levenshouding. Dat is interessant, een verademing en frustrerend tegelijk. Ook het leven als gast, als migrant, als een er-toch-niet-echt-bijhorend-figuur is erg verhelderend. We hebben daardoor een hoop geleerd over onszelf, over Nederland, over Nieuw Zeeland, en over mensen in het algemeen. Dat is een ervaring die niemand ons meer afneemt. Ook ben ik hier werk gaan doen dat ik in NL nooit zou zijn gaan doen, en dat werk bevalt me uitstekend.

Maar goed, of dat genoeg is om voorgoed hier te blijven, daar ben ik nog niet over uit. Wordt vervolgd... :-)

Vaderdag

In Kiwiland zitten we aan de onderkant van de wereld. Het is dus de wereld op zijn kop... Kerst in de zomer, dag tijdens de NL nacht, ander eten, andere huizen, andere manier van de hond uitlaten, ... en ook Vaderdag is op een andere dag dan in NL, het was vandaag. Dus ben ik vanochtend eens lekker in de watten gelegd. Ik kreeg van Tobin een mooie tekening en een sleutelhanger met digitaal fotolijstje. Kan ik mooi zijn foto's allemaal in stoppen :-)

Maar ja, we zaten wel in een motel en moesten al om 10:00 het veld ruimen dus ik kon niet al te lang in de watten blijven liggen. Auto weer ingeladen, en bovenlangs via de Lewis Pass en Hanmer Springs weer teruggereden naar Christchurch. Vlak voor Hanmer Springs hebben we ons avondeten - wijn met toastjes brie en paté - in de avondzon bij de Hanmer rivier opgegeten. Wat een leven... :-)

Na het eten ben ik met Tobin naar de rivier gelopen, om wat stenen in het water te gooien. Ik dacht dat hij het wel leuk zou vinden als ik er een paar in zou gooien. Nou, hij vond het zo leuk dat hij onmiddellijk zelf allemaal kiezeltjes ging pakken en in het water gooien. Ik stond versteld! Samen met papa stenen in het water gooien. Schoenen nat en koud, mouwen nat en koud, maar een LOL!!!

Helaas, aan alle dingen komt een eind en dus ook aan het stenen gooien, en aan het weekendje weg. Om een uur of 7 waren we weer terug thuis. Met een uitgeputte Tobin, die zo blij was weer thuis te zijn dat AL zijn speelgoed tevoorschijn werd gehaald. Hij wist van gekkigheid niet meer met welk stuk speelgoed hij nou moest spelen, hij had ze allemaal zo lang gemist dat hij even met ALLES moest spelen. Na een flesje gleed hij voldaan in zijn bed en viel lekker in slaap. Oost West, thuis best... :-)

Even de hond uitlaten

Ik weet wel dat Kiwi's een relaxte levensstijl hebben, maar je kunt het ook overdrijven...

Allemaal beestjes

Na het volladen van de auto zijn we vanochtend vertrokken naar de Alpen. De lente heeft de afgelopen paar weken goed zijn best gedaan en er lag dan ook een stuk minder sneeuw dan anderhalve maand geleden: geen sneeuw meer waar de mensen toen aan het sleeën waren, en ook de schaatsbaan was intussen weer gewoon het bergmeertje dat het altijd al was. Alleen op het hoogste punt van de Arthur's pass lag er nog een beetje hier en daar. Maar genoeg om Tobin voor het eerst in zijn leven kennis te laten maken met het witte spul.

Tja en dat was natuurlijk wel enorm interessant... koud, en wit, en je kon het vastpakken, maar niet te lang want dan werd het weer te koud... We stonden erbij en keken ernaar, en maakten er foto's van. En vergaten in de tussentijd even dat dit het territorium van de Kea is. Toen ik terugliep naar de auto zag ik dat ze al aardig onze auto aan het bewerken waren. Maar snel erop af gerend en zo kon ik voorkomen wat een ander stel op deze zelfde plek overkwam: toen die hier wegreden viel de achterruit uit hun auto omdat de Kea's de hele rubber sponning hadden losgetrokken. Oeps.

Maar de sloopgrage Kea's hadden toch even geen rekening gehouden met onze stoere bink. Toen hij de Kea's zag rende hij op ze af: beeeeestjeeeees!!!!!! Slopersbedrijf Kea BV moest in knuffelbedrijf Tobin BV toch zijn meerdere erkennen en ze dropen af. En nu van de auto afblijven ja!! :-)



In Greymouth aangekomen hebben we nog even met Tobin op de glijbaan en de trampoline van het motel gespeeld, en daarna zijn we naar het strand gegaan. Aangezien het hier de westkust is kun je ook de zon in de zee zien zakken. Moooooiiiii....

De TranzNotAlpine

Nieuw Zeeland heeft een wereldberoemde 223 km lange treinreis: de TranzAlpine - een ritje van Christchurch aan de oostkust naar Greymouth aan de westkust, dwars door de alpen heen. In de winter is dat met veel sneeuw op de bergen natuurlijk een prachtig gezicht, mits je de bergen kunt zien.

En dat laatste is nogal eens een probleem, want als het aan de oostkust mooi weer is regent het meestal aan de westkust, en andersom. We zijn dus al de hele winter aan het azen op een weekend waar de weersvoorspellingen aan beide zijden van de bergen voor zaterdag èn zondag goed zijn èn we verder geen afspraken hebben èn Tobin en wijzelf niet ziek zijn. Dat was dus nog niet zo makkelijk. Tot nu.

Voor dit weekend waren de voorspellingen uitstekend. Dus een motel in Greymouth geboekt, en op naar het station om kaartjes te kopen voor ons tweeën (Tobin is nog geen 2, en mag gratis mee). Maar dat was toch wat moeilijker dan verwacht als je een kleintje wilt meenemen. De stoelen in de trein staan nl. bijna allemaal dezelfde kant op. Er zijn wel een paar stoelen rond tafeltjes, maar als je reserveert kun je alleen maar aangeven wat je voorkeur is, de stoelenverdeling vindt de ochtend van vertrek pas plaats. En ze verwachtten wel dat de trein vol zou zitten dus verschuiven zou er niet echt bij zijn.

Tja, toen ik mezelf bedacht hoe we onze beweeglijke Tobin 4 uur op onze schoot stil zouden moeten houden in stoelen die niet tegenover elkaar staan, begon me het gevoel te bekruipen dat we niet zo heel veel aan onze treinreis zouden hebben. En voor ruim 60 Euro p.p. was dat toch wel een beetje jammer. Helaas, deze trein is niet echt berekend op ouders met babies.

We hebben dus maar besloten de trein de trein te laten en morgen lekker met de auto te gaan (min of meer dezelfde route). Is ook nog eens een stuk goedkoper èn gemakkelijker in Greymouth zelf. Leve onze eigen luchtvervuiler.